Plac zabaw

W Cambridge rolę parku spełnia właściwie dobrze zadbana trasa wzdłuż rzeki. To właśnie tu wybierają się na spacery zakochani,starsi ludzie, czy matki z dziećmi. Urząd miasta jeszcze w tym roku przeznaczył pieniądze na budowę placu zabaw.

Plac zabaw. Miejsce wbrew pozorom przeznaczone wyłącznie dla dzieci. Co więc robił tu przedstawiciel uczelni Cambridge, pełnoletni facet? Wcale nie trafił tu przez przypadek. Umówił się z pewną dziewczyną, która chyba jednak miała lepsze rzeczy do roboty, gdyż nie pojawiała się, mimo, że miała tu być ponad pół godziny temu. Umawiał się dość rzadko, a jak już do tego dochodziło, zazwyczaj nic z tego nie było.
Calvin siedzący na jednej z ławek przeznaczonych dla matek dzieciaków, bawiących się w piaskownicy, wiedział już, że nie przyjdzie. Mimo tego nie czuł żalu. Mimo, że się z nią umówił, chyba nie była w jego typie. Może to i lepiej. Jednak nadal nie ruszał się z miejsca, czekając na niewiadomo co... Pusty plac zabaw, który zawsze był pełen ruchliwych dzieciaków był dla niego dobrym miejscem wszelkich obserwacji i przemyśleń.

Przybyła na plac w intencjach czysto rozrywkowych.Nieraz lubiła powchodzić po drabinkach,siedzieć na dachu domku i kręcić się na małej karuzeli.Zawsze nikogo poza nią i paroma dzieciakami tu nie było,lecz dzisiaj zdarzyło się inaczej i zobaczyła tu nikogo innego jak Calvina.Więc z dzisiejszych wygłupów na placu nici.Podeszła do chłopaka i usiadła obok na ławce.
-Czekasz na coś?-Spytała,bo co Collins mógłby sam robić o tej porze na placu zabaw? W każdym razie zadała te pytanie z czystej ciekawości.Nie lubiła wnikać w czyjeś życie prywatne,ale wolała się dowiedzieć czy nie będzie przeszkadzać.
Ona sama często umawiała się tu na spotkania i wiedziała jak bardzo denerwują natrętni ludzie którzy za wszelką cenę chcą człowiekowi zepsuć wieczór.

Calvin przeniósł wzrok z nieruchomych na lekkim wietrze huśtawek na dziewczynę, która dosiadła się do niego.
-Właściwie to już nie... - stwierdził posępnie, krzyżując ręce na klatce. - A Ty pewnie przyszłaś się pohuśtać? - zapytał po chwili Calvin, którego niezwykle zainteresowało to, co też Preity może robić na placu zabaw o tej porze. Może również się z kimś umówiła i na kogoś czeka? A może jest tu przypadkiem.

-Jestem jasnowidzem i wiedząc że tu jesteś przyszłam Cię pognębić-Zaśmiała się i założyła nogę na nogę.Zastanawiała się przez moment czy otwarcie się przed chłopakiem w takim stopniu,że zdradzi mu tajemnicę przychodzenia na plac zabaw będzie dobrą decyzją czy na odwrót.Nawet zaczęła obmyślać kłamstwo,ale że nie lubiła kłamać rozmyśliła się.
-Jak mi się nudzi a hala sportowa jest zajęta przychodzę tu żeby się zabawić...w końcu każdemu się nieraz przyda-Powiedziała całkowicie szczerze i uśmiechnęła się do niego lekko nie wiedząc czy ją wyśmieje czy przyjmie to jak normalny człowiek.

Calvin spojrzał na nią z boku z ledwo widocznym uśmiechem, tym bardziej w ciemności.
-Wydawałoby się, że dziewczynka w Twoim wieku powinna się bawić w takich miejscach jak... 9 Clouds. - zasugerował trochę niepewnie chłopak, po czym odwrócił wzrok. Sam powinien być w jednym z takich miejsc, podczas gdy siedział tutaj, na placu zabaw. Ale przynajmniej jeszcze niecałą godzinę temu miał powód. Teraz siedzi tu jednak bez powodu, podczas gdy robi się coraz chłodniej.

-Tam wpadam okazyjnie.A sam wiesz że po mnie można się spodziewać zabawy na placu-Powiedziała i poczuła się trochę niezręcznie,bo naprawdę miał on rację.Nigdy nie widziała nikogo w tym mieście kto bawiłby się w takim miejscu jakim jest plac.Ale w jej rodzinnym mieście zawsze z grupką znajomych chodzili na plac.Tam nie widziała w tym nic dziwnego,ale tutaj widocznie ludzie są bardziej dojrzali niż się spodziewała.
-Zima idzie...-Dodała po chwili gdy wiatr zaczął wiać prosto w jej twarz rozwiewając jej włosy na wszystkie strony.

-Tak, po Tobie można się wszystkiego spodziewać, zdąrzyłem się o tym przekonać. - przyznał chłopak z błyszczącymi źrenicami. Dziewczyna była wręcz nieobliczalna, pełna nowych pomysłów. Czasami było to niebezpieczne, czasami fascynujące.
Rzeczywiście na placu zabaw zawiał mocniejszy wiatr, co odczuł także Calvin. Był w samej bluzie, żałował teraz, że nie wziął czegoś do zarzucenia na siebie.
-To chyba dla Ciebie dobrze, co? Twoje klimaty.

-Dla mnie nie dobrze...tutaj zima jest i tak cieplejsza.Zresztą ogółem nie lubię zimy.Tam jestem zmuszona do noszenia wielkich ciepłych kurtek-Powiedziała i z racji że była w samej bluzie a było bardzo chłodno na jej ciele pojawiły się ciarki,a sama co jakiś czas drżała.Jednak niezbyt jej to przeszkadzało,w końcu nie mało wieczorów spędziła na zimnym powietrzu.
-Jak mi się wydaje to chłopcy wolą lato...mnóstwo półnagich panienek,można się opalić.Mam rację?-Zapytała uśmiechając się lekko.Dopiero teraz lampa która była naprzeciw nich raczyła się zapalić.Zmrużyła lekko oczy,które przez krótki czas zdążyły się już przyzwyczaić do półcienia.

Calvin był trochę zdziwiony tym, że blondynka nie lubi zimy. Był niemal pewny tego, że zima to jej ulubiona pora roku. W końcu wychowała się na Alasce.
-Myślisz stereotypowo, a każdy jest inny. Półnagie ciała to owszem coś przyjemnego, ale nie czynią ona lata najlepszą porą roku. Dla mnie bynajmniej... Chyba nie mam ulubionej. - stwierdził chłopak, zastanawiając się nad tym przez chwilę.
Ktoś przechodził tuż obok, ale minął ich bez najmniejszego zainteresowania.

Jednak zima nie była jej ulubioną porą roku,a Alaskę kochała za całokształt,nie za to że jest tam zimno czy gorąco.Dziewczyna nienawidziła marznąć.Nie cierpiała też kurtek które niemal wisiały na jej szczupłym ciele,a nie miała wyboru żeby założyć inne,bo tylko w tych większych było jej ciepło.
-Na pewno masz tylko na razie tego nie odkryłeś-Powiedziała i uśmiechnęła się lekko.Może wcale nie miała racji,bynajmniej na razie tak myślała.Podniosła się z ławki i spojrzała na chłopaka.
-Czas na mnie...w każdym razie miło było sobie posiedzieć w zimnie i pogadać-Powiedziała i pochyliła się nad nim całując go w policzek.
-Na razie-Rzuciła jeszcze na pożegnanie i odeszła.

Zajrzała do miejsca skąd wreszcie dochodził jakiś głos. Mnóstwo matek z dziećmi, krzyk, wrzask, wrzawa. Na pewno lepsze to niż samotne siedzienie w paru, bez najmniejszego celu. Weszła na plac, cały czas słuchając muzyki, i poruszając się w takt nut. Wydawała sie tak jakby nic więcej jej nie obchodziło, ani nikogo więcej nie zauważała.
Jednak widząc oddaloną trochę huśtawkę od reszty, usiadła na niej, co nie było trudne zważywszy na jej szczupłą budowę ciała. Odpychając się jak małe dziecko, patrzyła w okół i słuchała muzyki, co jakiś czas nucąc cicho. Podobno miała ładny głos, często jej powtarzali że musi z niego korzystać. Ona wolała jednak wolała śpiewać dla samej siebie.