Fontanna na trawniku

Zabytkowa,stara fontanna umieszczona w centrum wielkich trawników wyściełających tereny przed uczelnią. W ziemie fontanna jest nieczynna. W lecie zabronione jest opalanie się w strojach kąpielowych.

Ani wyszła z uczelni, a lekki wiatr rozwiał jej włosy, powodując, że połowa przysłoniła jej oczy. Odgarnęła je zatem niedbale, by móc cokolwiek zobaczyć i ruszyła w stronę kamiennej fontanny, tryskającej wesoło wodą. W torbie przewieszonej przez ramię niosła oczywiście najważniejsze notatki z piątkowych zajęć. Wypadałoby wreszcie coś powtórzyć... Rozejrzała się wokół, czy w pobliżu nie ma aby kogoś nieproszonego, kto mógłby zakłócić jej spokój, a takich osób jest w Cambridge na prawdę wiele. Trawnik przed uczelnią wydawał się być jednak całkowicie opustoszały, co tylko zachęciło dziewczynę do przykucnięcia pod fontanną. Ani ściągnęła z ramienia torbę i wyciągnęła z niej gruby, wysłużony już zeszyt z Embriologii. Otwarła go mniej więcej w połowie, gdzie widniały ostatnie zapisane strony pochyłym, zadbanym pismem dziewczyny. Westchnęła cicho, po czym w świetle małej lampki na fontannie, zaczęła wczytywać się w swoje zapiski.

Jak zdążyłam ocenić już na początku poprzedniego roku, schodów i korytarzy w tej szkole było stanowczo za wiele. Cóż... mnie ten problem nie dotyczył już prawie w cale, czego raczej nie dało się powiedzieć o najświeższej grupie społeczności uczniowskiej. Wydostawszy się z jeszcze zatłoczonego budynku, odetchnęłam z ulgą. Widok jaki zarejestrowałam może i nie był tym, co zadowoliłoby mnie w stu procentach. Szeroki trawnik poprzecinany gęsto betonowymi ścieżkami. Ku mojemu szczęściu, tylko jakaś niezidentyfikowana dziewczyna rozłożyła się przy fontannie. Poza nią nie było tu nikogo. W sumie... dziwny kontrast. Skrzywiłam się lekko po czym przeczochrałam dłonią gęste włosy, które chyba rzadko chodziły na randki z grzebieniem. Krocząc powoli po wielokrotnie już molestownym trawniku, nie myślałam o niczym. O tak... po takim dniu człowiek dla relaksu moze się tylko jeszcze bardziej odmóżdżyć.

Ani poruszyła sie niespokojnie przy fontannie, gdy trawa zaszeleściła pod czyimiś stopami. Dziewczyna szybko podniosła wzrok w kierunku osoby, która zakłóciła bezkresny spokój tego miejsca. I przy okazji jej.
Jakaś postać kroczyła najwidoczniej bez celu po rozległym trawniku przed uczelnią. Ani doskonale wszystko widziała w ciemności, miała w końcu doskonały wzrok, więc żaden mrok nie przeszkodziłby jej w tym, by dostrzec niezwykłą fryzurę dziewczyny. Chyba dawno się nie czesała... A może właśnie taki miał być efekt? Ani kompletnie nie znała się na modzie. Była pewna jednak, że owej dziewczyny nie zna i pewnie szybko jej nie pozna. Zdawała się zupełnie ignorować jej obecność przy fontannie.
Ani pochyliła się zatem ponownie nad zeszytem i jedną dłoń wplątała z swoje długie, jasne włosy, próbując się skupić.

Nawet tutaj mrok pozostał zepchnięty w najskrytsze zakamarki muru i elementów okiełznanej, wyjątkowo wypielęgnowanej przyrody. Ktoś nad wyraz musiał się przejmować tutejszym bezpieczeństwem, skoro postanowił tak gęsto osadzić ogrodowe lampy. By dać oku nieco odpocząć, pozwoliłam powiekom delikatnie oblec zmęczone całym dniem tęczówki. Tak tylko na chwilęczkę, drobniutką sekundkę....pożałowałam. Ciszę rozerwał donośny prztup ciężkich butów i niewybredne, francuskie przekleństwo. Głupi trawnik! Głupie kretowisko! Tak, to właśnie ten nawał błota zaburzył moją wewnętrzną harmonię, spokój ducha... na który tak ciężko pracowałam w trakcie trwania caluśkich 4 wykładów! Huh, nie mówiąc już o kłopotach z utrzymaniem pozycji dunożnej... Zaklęłam raz jeszcze, nieco ciszej. Mój wzrok spoczął na niepozornej blondynce, która nawet w piątkowy wieczór nie zamierzała popuścić nieco idei szkolnictwa. Medycyna, prawo albo weterynaria... tutaj na mojej twarzy zagościł lekki, pogardliwy uśmiech. Ah, tzw. Kierunki kujonistyczne.

Ani westchnęła i podniosła wzrok znad zeszytu. Dziewczyna, która wybrała się na przechadzkę po terenach szkolnych najwidoczniej po pierwsze nie szanowała ciszy nocnej, po drugie nie była zbyt dobrze wychowana i nie miała zbyt kulturalnego słownictwa, po trzecie... była nieco niezdarna?
Ani przetarła zmęczone oczy, pochylając głowę nad podkulonymi kolanami. Mnóstwo tu było uczniów buntowników, którzy chcą pokazać, jacy są negatywni nastawieni do życia. Prześcigali się wręcz w swoich posępnych spojrzeniach i pesymistycznych myślach. O egoizmie już nie wspominając.
Ani zmęczona już powtarzaniem Embriologii wstała powoli spod fontanny i spokojnym krokiem ruszyła w bliżej nieokreślonym kierunku. Pewnie w stronę akademika...

Pokiwałam głową zastanawiając się, czy dziewczyna po prostu poczuła się śpiąca czy też stwierdziła, że oświetlenie w jej pokoju bardziej sprzyja rozczytywaniu notatek. Ta myśl narodziła kilka następnych, mniej zbieżnych z poprzednim tematem. Gdzie są moje notatki z poniedziałku i wtorku? Rozwiązanie tej zagadki odkładałam już od środy. Czas najwyższy chyba pofatygować się nieco i zajrzeć do kilku arkuszy? Eh.. już nie dzisiaj... Moją głowę wypełnił kolejny tysiąc różnorodnych pierdół, o jakich zwykłam wspominać na lekcjach. Tak wiodąc wolny krok opuściłam dziedziniec, ani myśląc dostosować się do tabliczki „ Nie deptać rabatek”.

Po kilku godzinach spędzonych w murach uczelni, nogi Sebastiena powiodły go właśnie tutaj, w pobliże fontanny. Woda jak zwykle tryskała wysoko w górę, co ożywiało całe to miejsce, zatłoczone zazwyczaj przez uczniów. Bastien przedarł się na wolny skrawek murka i usiadł na jego brzegu, wyciągając z kieszeni pomięte kartki, zapisane niedbałym pismem. Na szczęście znalazło sie kilku ludzi, którzy użyczyli mu materiałów piśmienniczych, dzięki czemu miał coś z tych lekcji. Jednak blondyn nadal nie widział Aarona, stracił go z oczu odkąd ten wyszedł z wczoraj z pubu i to było niepokojące. Pomiędzy zajęciami Bastien usiłował się do niego dodzwonić, nikt jednak nie odbierał.
Bastien odepchnął od siebie złe myśli i skupił się na notatkach.
W końcu Aaron to dorosły facet, on, mimo, że jest liderem jego bractwa nie będzie bawił sie w niańkę...

Dziewczyna od dłuższego czasu spacerowała po dziedzińcu, usiłując odnaleźć jakąkolwiek inspirację właśnie w przyrodzie. Nie wiedzieć dlaczego jej własnego nogi zaniosły ją do fontanny. Nadchodząca jesień zaznaczała swoje przyszłe nadejście dość widocznie. Złote liście powoli opadające z drzew robiły na Saszy ogromne wrażenie. Żałowała jedynie, że nie wzięła czegoś cieplejszego, bo prawdę mówiąc odrobinę zmarzła. Typowo angielska pogoda nie przypadła jej do gustu, mimo rosyjskich mrozów. Ciemnowłosa usiadła na murku, otulając się szczelniej czarną bluzą z kapturem, ostatecznie naciągając go na głowę a dłonie chowając w kieszeniach idealnie dopasowanych jeansów. Kątem oka zauważyła znajomego chłopaka, więc posłała mu uśmiech i rzuciła do niego coś w stylu 'cześć', jakże optymistycznym tonem. Niee. Dzisiaj nie miała ochoty na głupie dowcipy i tym podobne. Słabo się czuła i o dziwo poszła na wykłady.

Sebastien słysząc gdzieś z boku ponure 'cześć' odwrócił się w tamtym kierunku. Sasza Kowaliow w pełnej krasie siedziała tuż obok, najwyraźniej w dość melancholijnym nastroju. Bastien doskonale wiedział, że kobiety miewają swoje humory, znał się jednak z Saszą na tyle dobrze, by podejść i zmierzyć się z jej złym humorem. Wstał zatem i powędrował parę kroków dalej, by przysiąść obok liderki Omicron Chi Delta.
-Jesienna chandra, problemy w bractwie, nie nadążasz za profesorami, czy to jakiś facet doprowadza cię do takiego stanu? - zapytał blondyn, spoglądając na nią z ukosa. Na wstępie wykluczył jednak ostatnie podejrzenie. Sasza nie była osobą, która miałaby zły humor przez faceta...

Dziewczyna mogła się spodziewać, że chłopak natychmiast podejmie się szukania przyczyny jej podłego nastroju. Uwielbiał wszelkiego rodzaju wyzwania, które stawiał przed nim los. No i swoim podejściem w ubiegłych latach kilka razy jej pomógł, za co była mu oczywiście wdzięczna. -W sumie sama do końca nie wiem. Chyba wszystko po trochu.-stwierdziła, beznamiętnie, poprawiając włosy, wystające spod kaptura bluzy. -Poznałam nowe członkinie bractwa no i muszę przyznać, że obie są wyjątkowo urodziwe, więc nie trudno się domyślić, kim na następnej imprezie zajmą się chłopaki. No a potem znowu przyjdzie mi leczyć złamane serca.-dodała, podciągając kolana do klatki piersiowej i obejmując je ramionami. Powinna mieć większy dystans do swojej roli, ale już kilka razy przeżywała podobna historię a na kolejną powtórkę nie miała już ani ochoty, ani siły. Jej Siostry powinny być twardsze. Może bardziej niezależne i zdystansowane...

Sebastien uśmiechnął się nieznacznie i spojrzał gdzieś przed siebie.
-Kochana i tak Ty pozostaniesz zawsze Królową wszelkich imprez, przynajmniej w moich oczach. Masz do siebie szacunek i to Cię czyni wielką, na prawdę. - Sebastien rzadko kiedy robił kazania, filozofował i tego typu rzeczy, jednakże zdarzało mu sie spoważnieć czasami i porozmawiać całkowicie szczerze. Nie z byle kim oczywiście. - A swoją drogą, zawsze Ci powtarzałem, że rola lidera Bractwa nie znaczy, że powinnaś niańczyć swoje siostry. Masz nad nimi pewną władzę, owszem, ale one też są dorosłe. Ty jednak ustalasz żelazne zasady obowiązujące w Bractwie, kto ich nie przestrzega, nie ma czego szukać w Omicron Chi Delta, takie jest przynajmniej moje zdanie...
Bastien znów spojrzał z boku na Saszę.
-A złamane serca niech będą ich zmartwieniami, Ty się lepiej zajmuj łamaniem tych męskich, a nie sklejaniem tych złamanych. - dodał po chwili nieco rozbawiony dobrocią Saszy.

Sasza lekko podbudowana i nieźle rozbawiona wypowiedzią chłopaka, uśmiechnęła się nieznacznie, maltretując troczek ciemnej bluzy. -Nie mogę uwierzyć w swoją dobroć, ale czasem po prostu jest mi ich żal.-rzekła, wzruszając ramionami. -Ja na szczęście nie mam takich kłopotów. Obecnie chłopaków mam gdzieś. No prawie wszystkich. Tych całkiem normalnych może nie, a z resztą nie będę zawracać ci głowy takimi bzdurami.-powiedziała, podpierając się jedną dłonią z tyłu, tak żeby nie wpaść do fontanny. Rosjanka wcale nie miała ochoty na zimną, wręcz lodowatą kąpiel. -No i jak zwykle masz rację.-dodała po chwili, przenosząc wzrok z zielonej, aczkolwiek niezbyt atrakcyjnie wyglądającej trawy na twarz blondyna. Czasem zastanawiała się co myślą sobie inne dziewczyny, wpatrując się w niego, niejednokrotnie jak w obrazek. Sebastien zawsze miał ogromne powodzenie u dziewcząt, ale w przeciwieństwie do niektórych nie stał się z tego powodu zwykłym dupkiem, jakich w Cambridge było wielu.

Sebastien obserwował oddalony o kilkadziesiąt metrów dziedziniec. Dostrzegał tam znajome sylwetki, jednak starał się skoncentrować na swojej rozmówczyni. Po kilku godzinach na uczelni było to dla niego zadaniem trudnym, ale priorytetowym, mimo wszystko.
-Tak, nie zawracaj mi głowy bo i tak was, kobiet nie zrozumiem. Dobrze wiesz. - powiedział Bastien po chwili, kiwając zachłannie głową. Był to główny powód dla którego zazwyczaj dziewczyny trzymał na dystans. Nie wliczając imprez. I tych dziewczyn, które najzwyczajniej w świecie lubił.
-I jak słusznie zauważyłaś, zawsze mam rację, dlatego też nie sprzeciwisz się, jeśli powiem, że perspektywa jakiejkolwiek imprezy bez Alfa Epsilion jest przerażająca. Myślisz, że Sohma będzie miał coś przeciwko, jeśli wpadnę? - zapytał niby to niewinnie blondyn. Rozważał możliwość zaszczycenia kolegi swoją obecnością, nawet w przypadku nie otrzymania zaproszenia.

Ciemnowłosa odpłynęła na chwilę do zupełnie innego świata, co ostatnimi czasy zdarzało jej się bardzo często. Tak, to był powód do obaw o jej stan zdrowia psychicznego. Czyżby powoli stawała się marzycielką? Na szczęście równie szybko, słowa chłopaka ją z niego otrząsnęły. Spojrzała tam, gdzie i on zdawał się zerkać i dostrzegła...no tak. Tony'ego we własnej osobie, naturalnie otoczonego jakimiś dziewczynami. Nie kryjąc swojego rozbawienia zaistniałą sytuacją, uśmiechnęła się pobłażliwie, zastanawiając się chwilowo, której to dzisiaj się ,,poszczęści''. Rozmyślania odrzuciła stosunkowo szybko, wracając do swojego rozmówcy. -Jeśli was a ściślej ciebie nie będzie, większość pań będzie zawiedziona. No, nie kryjąc, ja zapewne też, więc mam nadzieję, że przyjdziecie. Tony nie powinien mieć nic przeciwko. Zawsze możemy przenieść imprezę do nas albo do któregoś z klubów.-powiedziała, opuszczając długie rzęsy na policzki tylko po to żeby chwilę potem ponownie otworzyć oczy o czekoladowym odcieniu.

Patrząc w tym samym kierunku co Sasza analizował powoli jej słowa.
-Pochlebiasz mi. - mruknął po chwili, był jednak przyzwyczajony do komplementów. Często miewał też problemy z natrętnymi dziewczynami, ale Tony przebijał wszystkich. Swoim anielskim uśmiechem i dobrocią wobec każdego wabił dosłownie wszystkie dziewczyny jak lep muchy. Bastien od razu starał się dać do zrozumienia dziewczynom, że nie jest zainteresowany ofertą. Oczywiście w delikatny, kulturalny sposób. Zresztą... Tuż obok fontanny stało kilku studentów czwartego roku, którzy od jakiegoś czasu nie odrywali wzroku od panny Kowaliew. Tak więc Bastien szczycił sie doborowym towarzystwem. Jak zwykle zresztą.
-I wspaniale, że Bractwo Alfa Epsilion zawsze może liczyć na wsparcie z waszej strony. - dodał po chwili poważnie, jednak z uśmiechem na twarzy. Wstał z fontanny, targając jej włosy i odszedł powolnym krokiem w stronę wyjścia z uczelni, wsadzając dłonie głęboko do kieszeni dżinsów.

Dziewczyna pokiwała jeszcze głową, na znak, że też się z tego powodu cieszy, odprowadzając go wzrokiem. Dawniej żadne z bractw nie miało zbyt dobrych kontaktów z innymi a teraz. Teraz było inaczej. Liderzy poszczególnych ugrupowań się lubili, co udzielało się również ich członkom. Naturalnie, Omicron Chi Delta nadal nie znosiły Omega Phi, z resztą ze wzajemnością. Sasza zauważyła kilku czwartorocznych, którzy chyba zerkali w jej stronę. -Doprawdy, uroczy widok...-rzuciła, podnosząc się z murka i posyłając po kolei każdemu ciepły uśmiech. Jako, że robiło się coraz chłodniej a ona nie była przystosowana do takiej temperatury leniwym krokiem, nie zwracając na nikogo ani na nic uwagi, ruszyła przed siebie.

Siedziała na trawniku po turecku, tuż przed fontanną z przymkniętymi oczyma. Twarz skierowała w stronę słońca, które leniwie wypuszczało ostatnie promienie. Zadowolona, nuciła pod nosem If you're going to San Francisco, you sure to wear some flowers in you hair... Była ogólnie w bardzo dobrym nastroju, chyba dlatego, że miała bardzo przyjemny telefon z Paryża.

Podniosła tyłek z podłoża, po czym podciągnęła spodnie, które lekko jej opadły i sprawnym ruchem poprawiła włosy. Zarzuciła torebkę raportówkę przez ramię i poszła przed siebie, kopiąc po drodze jakiś kamyk. Podgwizdywała sobie pod nosem, zastanawiając się co też będzie robić przez dalszą część wieczora.