Siłownia

Czasem i Sasza potrzebowała odpoczynku, relaksu. Na co dzień nie mogła sobie pozwolić na relaks, ale tego dnia akurat studenci Prawa mieli odwołany wykład. -Powody niezależne od profesora...-zacytowała, przemierzając szkolny dziedziniec. Nie była w najlepszym nastroju tylko dlatego, że całą noc przygotowywała referat no i jak widać na darmo. Nie dość, że niewyspana to jeszcze spięta. Te cechy najlepiej ją opisywały. No przynajmniej teraz. Wiedziała co mogłoby poprawić jej nastrój, ale to byłoby niestety niemożliwe, nie w ciągu zwykłego tygodnia. Mimo nieprzespanej nocy wyglądała całkiem nieźle. Włosy spięte tuż nad karkiem w gładkim koku dodawały tylko urody jej twarzy. Emocje, w szczególności te negatywne, które przez kilka ostatnich dni nagromadziła w sobie ta niepozorna istotka, ją po prostu przygniatały. Wiedziała, że musi się jakoś odstresować, acz biegi czy gra w nogę już nie pomagały. Korzystając z chwili wolnego, Sasza niemal natychmiast wskoczyła w strój sportowy, tym razem składający się z długich dresowych biodrówek i zwykłej koszulki bez rękawów. Miała do wyboru kilka opcji, aczkolwiek wybrała siłownię. Rozgrzewając się powierzchownie, podeszła do worka treningowego. Skrzywiła się nieznacznie i jak tylko najmocniej mogła, zaczęła walić w niego pięciami. Bić się nie umiała, więc jej ciosy były odrobinę nieporadne, ale przecież chodziło tylko o odstresowanie i wyładowanie. PO dłuższym treningu, jeśli tak można nazwać kilkugodzinną walkę z workiem i bieżnią, brunetka opuściła siłownię.

Trening na siłowni był elementem przygotowań do zawodów pływackich dla całego klubu. Specjalnie rozpisany grafik przez trenera reprezentacji Cambridge głosił, że dzisiaj o tej porze właśnie, ma się tu zjawić Calvin Collins.
Niemal pusta siłownia nie zdziwiła chłopaka. Uczniowie Cambridge bardziej skoncentrowani byli na nauce, niż na sporcie i różnych formach aktywności fizycznej. W spodniach dresowych i białym podkoszulku wkroczył do pomieszczenia, z małym ręczniczkiem przewieszonym przez szyję. Stanął pośrodku nie za bardzo wiedząc, za co się złapać. Wykonał niedbale kilka ćwiczeń rozciągających, po czym wszedł na bieżnię i ustawił sobie umiarkowane tempo biegu.

Prawie wbiegła na siłownię. W między czasie zdążyła przerwać się ze swojej cienkiej sukienki na krótkie spodenki i bluzkę na ramiączkach. Włosy tym razem miała spięte wysoko w kucyk i tylko niektóre kosmyki spadały jej na twarz. Rozglądnęła się ciekawsko po słowni, zawsze tak robiła. Co prawda była tutaj stałym bywalcem, ale i tak nawyk został jej od pierwszej wizyty. Jej wzrok namierzył blondyna na bieżni. Uśmiechnęła się pod nosem i ruszyła pewnie do przodu zajmując bieżnię tuż przy chłopaku, który chyba nawet nie zauważył, że przybyła Dianka. Zaczęła od wolnego truchtu. Co jakiś czas odwracała swoją głowę w kierunku chłopaka. Na samym początku od stóp do głów a potem przez kolejne partie jego ciała. No tak wyglądał na faceta z III lub IV roku.

Oczywiście nie umknął jego uwadze fakt, że ktoś wszedł do siłowni, spojrzał na niego jak gdyby był jakimś pomnikiem do swobodnego oglądania czy też podziwiania i wszedł na bieżnię tuż obok niego.
Był teraz jednak bardziej skupiony na urządzeniu, które sprawiało, że czuł się coraz to bardziej zmęczony. Nigdy nie lubił biegać. Tak więc po 15 minutach najzwyczajniej w świecie zwolnił bieg do lekkiego truchtu, potem do chodu, aż w końcu zeskoczył z bieżni i ruszył do atlasu. Przez następne pół godziny siłował się z ciężarami, szczególnie tymi, rozwijającymi mięśnie ramion i klatki.
Był nauczony już, żeby nie zwracać uwagi na innych ćwiczących w siłowni ludzi. Zazwyczaj nikt tego nie lubił, przychodzili w końcu na siłownię, aby poćwiczyć. Oni tak jak on potrzebowali swobody i samotności do dobrego wykonywania ćwiczeń. Tak więc zrobił to, co miał, po czym po godzinie lekko spocony otarł ręcznikiem twarz i ruszył w stronę wyjścia, spoglądając jeszcze kątem oka na obecną tu dziewczynę.

Di miała jednak w naturze przyglądanie się ludziom zanim ich poznała. Była wyznawczynią teorii ,, taki człowiek jaki jego wygląd". I szczerze mówiąc rzadko, się myliła. Jej oczy potrafiły zlokalizować najmniejszy szczegół, który dla niej był ,,wiedzą o człowieku" i chociaż wiele razy mówiono, ze nie wygląd świadczy o człowieku Di dalej uparcie była przy swojej teorii. Dlatego zazwyczaj przyjaźniła się z osobami, które ją czyms ujęły. I nie chodzi tutaj o markowe ciuchy, lub to że byli przystojni lub brzydcy. Po prostu musieli czyms zainteresować pannę Rose. Takimi osobami był chłopak na siłowni, ale i on zniknął gdzieś pomiędzy ciężarami a innymi urządzeniami na siłowni. Di stwierdziła, że tym razem dzisiaj się nie przemęczy. Wyszła z uśmiechem na ustach.