Droga do kampusu

Pisk dziewczyny zaginął gdzieś w dźwiękach muzyki płynącej ze słuchawek na uszach Sebastiena. Ten szedł nadal przed siebie, dochodząc w końcu do domu swojego bractwa. Zerknął odruchowo na okna, w których było ciemno. No tak, jego bracia pewnie korzystają z ostatnich chwili przed ponownym wstąpieniem w mury uczelni. A niech się bawią... Sebastien skręcił do domu i nadal poirytowany dziwnymi odzywkami dziewczyny zniknął za drzwiami. Że też teraz nie spotkał takiej Melody...

Panna Kowaliow zmęczona ciągłą gonitwą, nauką i wszystkimi obowiązkami, które spoczywały na niej tylko dlatego, że była liderką, postanowiła trochę odpuścić. Zrelaksować się. W końcu nadszedł upragniony weekend. Jednakże dla niej, wcale nie oznaczał spokoju, chwili wytchnienia, wręcz przeciwnie. Jej tempo życia było wprost zastraszające, co co raz częściej dawało o sobie znać. Już dawno nie spała. Jeśli już znalazła chwilę na odpoczynek głupi organizm domagał się czego innego. W tym celu, zaraz po relaksującej kąpieli, postanowiła wyruszyć na miasto. Już dobrze wiedziała co takiego zgotuje ewentualnym przyszłym siostrom. Najlepszą, jednak kwestią było to, że i one wiedzą a ponadto zapewne już coś w tym kierunku robią. Sasza opuściła dom bractwa stosunkowo szybko, nawet nie zdążyła wysuszyć włosów. Nie to żeby nie chciała, ale wszystkie gniazdka odmówiły współpracy. Prawda, zapomniała. Ktoś miał przyjść i zająć się tym z samego rana, aczkolwiek widocznie przekraczało to jego kompetencje. Na dworze było już ciemno. Świeże, czyste powietrze zawsze dobrze jej robiło, więc ostatecznie stwierdziła, ze najrozsądniej będzie zostać w kampusie. Szła, więc przed siebie wolno z gigantycznymi słuchawkami na uszach, wsłuchując się w delikatną, smętną muzykę puszczaną przez nią w takie wieczory. Robiło się co raz później, jeszcze zimniej a ona nie była przystosowana do spędzania nocy na dworze. Przy końcu drogi zboczyła w las i drogą na skróty wróciła do domu bractwa.

Popołudniowy spacer był dobrym lekarstwem na nudę tak, więc liderka Omicron Chi Delta zabrawszy ze sobą jedynie komórkę, klucze i pieniądze, wyszła z domu przepełnionego umierającymi dziewczynami. Przestrzegała je, że nie powinny tyle pić, ale te jak zwykle nie słuchały. Ponadto jak na złość wróciły dopiero nad ranem, brutalnie ją budząc swoimi śpiewami. W sumie nie miała im tego za złe. Ba, nawet im się nie dziwiła. Sama przecież nie raz, nie dwa znajdywała się w podobnym położeniu. Pogoda była na tyle ładna, że zamiast grubego, jesiennego płaszcza, Saszy wystarczyła zapinana na suwak, ciemna bluza z kapturem. Na uszach dziewczyny znowu pojawiły się słuchawki a z kieszeni wystawała MP3, z której płynęła delikatne dźwięki. Mimo, że nie miała kaca, cierpiała na potworny ból głowy, więc ostrego rocka postanowiła zostawić sobie na później. Chłodne dłonie wsadziła do kieszeni jeansów i szła przed siebie po linii prostej. Ot tak, bez większego celu.

Wieczorny bieg dla wielu jest pewnie jedną z miłych rzeczy jaką można wykonać w środku dnia.Szczególnie jeśli wokół zaczynają spadać na ziemię zeschłe liście a wiatr powiewa prosto w plecy.Jednak Preity była zupełnie innego zdania.Nie dość że nienawidziła biegać,musiała się dostać szybko do kampusu a wokół robiło się coraz chłodniej.Istny koszmar.Głównie dlatego,że miała na sobie jedynie cienki dres przystosowany do letniej pogody,jaka miała miejsce w południe.Natomiast wieczór był co najmniej o 10 stopni chłodniejszy niż dzień.
Podczas joggingu,o ile można tak to nazwać Preity zauważyła idącą przed nią sylwetkę jednej ze studentek i jak myślała była to właśnie Sasza Kowaliow.Jak dotąd dużo o niej słyszała,ale jakoś nie miała nigdy okazji podejść i jej poznać.Teraz,gdy miała zostać przyjęta do bractwa postanowiła poznać jego liderkę.Przyspieszyła nieco kroku,chociaż była już bardzo zmęczona.Dogoniła po jakimś czasie Saszę,tak że znajdowała się centralnie za jej plecami.Widząc słuchawki na jej uszach nie zamierzała wydzierać się z tyłu bo dziewczyna na pewno by nie usłyszała.Zrównała swój krok do jej tempa i puknęła ją kilka razy w ramię palcem licząc na jakąkolwiek reakcję.

Zasłuchana w melancholijną melodie dziewczyna nie zważała na to, że jest późno, ciemno i przede wszystkim zimno. Już dawno nie przebywała na świeżym powietrzu aż tak długo. Widać tego jej było trzeba, bo początkowo skrzywiona twarz liderki Omicron Chi Delta, teraz wydawała się jaśniejsza, bardziej promienna. Jeśli to w jej wykonaniu w ogóle było możliwe. Czując na swoim ramieniu czyjś palec, delikatnie drgnęła. Nie spodziewała się o tej porze w takim miejscu żadnej żywej duszy a co dopiero jakiejś blondyny, więc zaintrygowana co też takiego może od niej chcieć, zdjęła słuchawki, przystając na chwilę w miejscu. -Taak?-spytała, jednocześnie unosząc brew ku górze. Było ciemno, więc czymś normalnym było, że nie rozpoznała w osobie zakłócającej jej spokój, kandydatki do swojego bractwa.

Zauważyła że Sasza jej nie poznała.Ba! Nawet nie miałaby szansy jej poznać,bo nigdy jej jeszcze nie widziała,mimo że dziewczyna ubiegała się o miejsce w jej bractwie.
-Preity Torres-Przedstawiła się podając jej rękę.Uśmiechnęła się do niej,chociaż zapewne Sasza tego nie zauważyła,w końcu było ciemno.
-Chciałam spytać czy zadanie które mi zleciłaś muszę wykonać,bo uważam że test nie poszedł mi najgorzej.Co do zadania to muszę przyznać że nie idzie mi najlepiej...-Powiedziała idąc dalej.Wiatr coraz mocniej powiewał w ich plecy,dlatego też pannie Torres było coraz chłodniej.Poczuła się przez moment jak w swoim rodzinnym mieście,gdzie zapewne teraz by była gdyby nie śmierć jej ojca.Odrzuciła od siebie te myśli i wróciła do rzeczywistości.Przeczesała włosy ręką i zarzuciła jeden kosmyk za ucho,aby włosy nie owiewały jej twarzy.

Dopiero kiedy owa osoba jej się przedstawiła, Saszy coś zaświtało. Faktycznie, starała się o członkostwo w bractwie. Ciemnowłosa umiejscawiając słuchawki na swojej szyi, ruszyła w ślad za blondynką,po chwili dorównując jej kroku. Znowu męczoną ją tymi wszystkimi zadaniami. Od kilku dni większość znajomych chciała rozmawiać tylko i wyłącznie o tym a przecież było tyle ciekawszych tematów. No może jednak niekoniecznie. Fakt, że Omicronki wymyślały przeróżne, niejednokrotnie dziwne zadania, które to potem stawały się głównym tematem rozmów ludzi z pozostałych bractw, jak i tych niezrzeszonych. -Błagam cię, nawet sobie nie żartuj. Zadanie, to zadanie. Masz jeszcze trochę czasu. Postaraj się.-odparła zwięźle, tonem nie znoszącym sprzeciwu. Cóż. Z Saszą trudno było jeśli chodzi o kompromis. Zazwyczaj stawiała na swoim. Taki charakter, temperament. -Poza tym test wcale nie poszedł ci tak dobrze. Nie było w nim prawidłowych odpowiedzi, jedynie kilka opcji i dzięki temu mogłam poznać prawdę o was samych, tegorocznych kandydatkach...-rzuciła, trochę zwalniając.

Po jej słowach zaczęła się zastanawiać czy naprawdę jest w stanie wykonać te zadanie.Od kilku dni chodziła po parkach,uliczkach i innych miejscach gdzie można było spotkać jakiś studentów,jednak żaden nie przypadł jej do gustu na tyle aby wykorzystać jego osobę w tym zadaniu.Zacisnęła pięści i kiwnęła głową,co miało znaczyć że się nie podda.
-Dobrze nie ma sprawy...wykonam to zadanie ale uwierz że będzie to trudne-Powiedziała udając że całe to zamieszanie z zadaniem było zupełnie nie potrzebne.A było przeciwnie bo dziewczyna liczyła na odwołanie jego.Ale się nie udało,trudno.Będzie musiała się sprężyć i wykonać.Spojrzała na Saszę i uśmiechnęła się do siebie.
-Powiedz mi...dużo masz obowiązków jako liderka?-Zapytała z zainteresowaniem,w końcu nigdy nie miała szansy być liderką i chciała się przynajmniej dowiedzieć jak to jest.Dodatkowo innego pytania na tą sytuację nie znalazła,bo w końcu nie znała Saszy i nie wiedziała o czym z nią rozmawiać,więc wolała wybrać na początku tematy w których niczym jej nie urazi i nie będzie ryzyka kłótni.

Droga do kampusu nie była zbyt długa. Śmiało można było powiedzieć, że dziewczęta były już prawie na miejscu. Prawdę mówiąc, Sasza już teraz widziała dom bractwa, więc zwolniła jeszcze bardziej w końcu stając w miejscu. -Słuchaj teraz raczej powinnam siedzieć w domu i usiłować uczyć si na jutrzejsze zajęcia. Pogadamy następnym razem. No i przede wszystkim wyluzuj. Nie jestem Królową Śniegu ani żadną złą czarownicą, więc na pewno cię nie zjem.-rzuciła, uśmiechając się lekko. Zerknęła jeszcze przez ramię, sprawdzając czy aby na pewno nikt nie kręci się w pobliżu i czy może zostawić Preity samą. -W każdym razie, staraj się. Pamiętaj, że my nigdy się nie poddajemy. No i do zobaczenia...-dodała, cofając się do tyłu, w stronę schodków prowadzących do domu. Ciepłym uśmiechem pożegnała blondynkę, mając nadzieję, ze chociaż trochę zmieni jej okropne wyobrażenie groźnej pani liderki. Zaraz potem zniknęła za drzwiami domu.

Po jej słowach podniosła brew do góry i obejrzała się dookoła siebie sprawdzając czy na pewno do niej mówi.W końcu Preity nawet nie myślała o tym aby się jej bać,ale niech jej tam będzie.
-Nawet nie myślę abyś odważyła się mnie zjeść-Skwitowała jej wypowiedź jednym zdaniem i uśmiechnęła się lekko.Spojrzała na zegarek i zorientowała się że jej też przydałoby się stąd już iść,w końcu godzina późna a z samego rana planowali zrobić jej kolokwium.
-Nie martw się postaram się,gdy tylko znajdę odpowiednią ofiarę...a nie poddam się na pewno-Puściła jej oczko i pomachała na pożegnanie.Gdy Sasza zniknęła z jej pola widzenia, Prit zrobiła kilka przysiadów i ćwiczeń na rozciąganie,a że do akademika droga daleka to szybciej będzie tam dobiec niż dojść.