Salon

Jak dobrze być w domu..-stwierdził Aaron, ledwo przestąpiwszy próg salonu. Widać Alfa Epsilion nie urzędowało jeszcze w pełnym składzie. W pokoju nie było śladu po obecności studentów. Żadnych puszek,butelek ani świerszczyków. Cóż, Miller mógłby się przyzwyczaić,ale starał się nie narzekać. Walizę ustawił w koncie. Na razie nie miał siły wnosić jej do góry. Zamiast tego wybrał relaks na jednej z kanap. Opadł ciężko na jej siedzisko.
-Jak tam Melody?-spytał.

W salonie tuż za Aaronem pojawił się Bastien, który rzucił niedbale klucze na jedną z kanap i sam opadł ociężale na sofę przy kominku. Spojrzał posępnym wzrokiem na Brata, a jego wzrok mówił, że nie jest zadowolony z tego pytania.
-Melody? Stary, dobrze wiesz, że Melody jest tylko na imprezy. I nic więcej. Więc nie wiem skąd te pytanie. - skwitował blondyn i westchnął głeboko. - Zadasz jeszcze jedno takie pytanie a nie dostaniesz klucza do domu. - dodał po chwili posępnie, po czym postanowił zmienić temat.
-Co tam u Ciebie? Jak tam... na wybiegu? W świecie mody? - zapytał po chwili z lekkim przekąsem, spoglądając na Aarona. Doskonale znał zamiłowanie kumpla, szanował je, chociaż uważał za lekko... kontrowersyjne.

Jeśli chcesz wiedzieć,co będzie w tym sezonie modne,to stawiałbym na dżinsy vintage i granat..-odpowiedział krótko. Oczywiście, siedząc w tym od dziecka, przesiąkł tematyką trendów. To właśnie to sprawiało,że był tak dobrze ubrany. Znał jednak nastawienie Sebastiena do świata mody,dlatego postanowił oszczędzić mu wykładu na temat jesiennej kolekcji Gucci'ego. Melody również zostawił w spokoju. Nareszcie wrócił i swoją drogą, miał ochotę na coś mocniejszego. Miło byłoby tez spotkać znajomych. Był na to jeden sposób.
-A może tak skoczymy do 9Cloud?

Sebastien uśmiechnął się szerzej na słowa Aarona o dżinsach. Chyba doskonale wiedział o tym, że Bastien jest zwolennikiem dżinsów i nie nosi żadnych innych spodni. Postanowił zapamietać radę kolegi, a na jego propozycję ożywił się bardziej i wyprostował na sofie.
-Myślę, że to niezły pomysł. Dawno tam nie byłem, a nie mam żadnych planów na wieczór... - powiedział kiwając głową. Był świadomy, że pewnie spotka tam dziś wielu członków innych bractw, co mu jednak szkodziło... Trzeba było oblać powrót kumpla. Wstał zatem z sofy i ruszył w stronę wyjścia. Chciał w ten sposób dać do zrozumienia Aaronowi, że nie toleruje godzinnego wystawania przed lustrem i zastanawiania się, co też włożyć do klubu. Chciał jak najszybciej wyjść, a zmiłowanie Aarona do nienagannego wyglądu mogło mu w tym przeszkodzić. Bastien przystanąl w progu i rzucił przez ramię - Wyglądasz świetnie. Zamykasz drzwi! - po czym zniknął za drzwiami.

Aaron przemilczał, bądź, co bądź uszczypliwy komplement. Oczywiście, fakt,że większość chłopaków dobierała swoje ubrania bez jakiejkolwiek logiki,czynił z Włocha odludka. Choć podśmiechiwali się z niego,to jednak gdy przyszło do randek,to właśnie on udzielał im rad. Taki już mój los, stwierdził szatyn podnosząc się z kanapy. Narzekał? Tak,czasami. Na szczęście docinki Braci traktował jako wyraz sympatii. Z drugiej strony,ze swoim pojęciem o modzie wychodził lepiej niż Ci "luzacy". Sebastien miał jednak trochę racji. Aaron,jak można się było spodziewać, zatrzymał się na moment przy lustrze,aby poprawić krawat,a potem wyszedł,zamykajac za sobą drzwi.

Mimo iż blondynka nie narzekała na zimno to ciepłe wnętrze domu było teraz miłą odmianą. Jeszcze tylko herbata i dziewczyna będzie w raju. Postanowiła jednak nie szwędac sie za Aaronem, więc wparowała do salonu i zajęła sobie wygodne miejsce na kanapie. Mimo iż znała to pomieszczenie już bardzo dobrze to za każdym razem rozglądała sie po nim jakby tu była pierwszy raz.

Sebastien wreszcie dostał się do domu. Już przed gankiem wiedział, że Aaron zaszczycił swoją obecnością dom bractwa, więc wszedł pewnym krokiem do środka, a gdy przestąpił próg salonu już zabierał się za prawienie kazania swojemu koledze, jednakże zamiast niego na kanapie siedziała drobna blondynka o niewinnym spojrzeniu. Usta Sebastiena pozostały więc otwarte, a wyraz twarzy jakby zastygł na chwilę. Rozejrzał się po pomieszczeniu, upewniając się, że nikogo poza nią tu nie ma i w końcu zamknął usta. Uśmiechnął się znieznacznie, jakoś tak... sztucznie, po czym przywitał się.
-Witaj Lilly. Miło Cię znowu widzieć...
Sebastien znał dość dobrze dziewczynę Aarona, w końcu była tu częstym bywalcem, mimo iż Sebastien nie tolerował częstych odwiedzin kobiet swoich braci.
Przez jego głowę przemykały jednak teraz inne myśli. Zastanawiał się, jak znalazła się tu panna Foster wraz z Aaronem i dlaczego ten nie dawał żadnego znaku życia od wczorajszego wieczoru. Z kluczem w kieszeni. Sebastien zerknął w kierunku kuchni i postanowił odłożyć poważniejszą rozmowę na później, po czym zerknął znów w kierunku blondynki.
-Co słychać? - zapytał uprzejmie, siadając naprzeciw niej na kanapie. W tym samym momencie komórka chłopaka zadzwoniła jakąś popularną ostatnimi czasy melodyjkę. Sebastien potraktował to niczym zbawienie, przeprosił wzrokiem dziewczynę i wyszedł z pokoju, raczej nie zamierzając powrócić.

Przed domem Alfa Epsilion zrobiło się nagle nieco żywiej, niż jeszcze chwilę temu. Sebastien szedł w kierunku drzwi z Saszą u boku. Po przekroczeniu progu wkroczyli do salonu, zapalając tam światło. Widać jego bracia mieli lepsze rzeczy do roboty, niż spędzanie poniedziałkowego wieczoru w domu bractwa. Sebastien rozejrzał się jednak uważnie po dość dużym salonie, jakby spodziewając się, że nagle z szafy wyskoczy któryś z chłopaków z jakimś głupim żartem, albo wkroczy tu któryś z nich z jakąś panną uwieszoną na jego ramieniu, w bynajmniej dwuznacznej sytuacji. To wszystko mogło wydarzyć się każdego dnia, Bastien był przyzwyczajony, niekoniecznie Sasza... Na szczęście nic takiego miejsca nie miało, Sebastien machnął zatem ręką gościnnie.
-No więc... rozgość się. Nie raz tu byłaś, więc nie będę Cię oprowadzał. - powiedział chłopak niczym prawdziwy lider bractwa, gościnny mieszkaniec domu. - Napijesz się czegoś? - zapytał, podążając w stronę małego barku przy kominku, ściągając przy okazji z siebie kurtkę i rzucając ją na jedną z kanap.

Mimo, że Sasza była częstym gościem braci, nigdy nie potrafiła pohamować swoich oczu przed spoglądaniem na salon. Nadal wydawał jej się niezwykle ładny, oczywiście jak na pomieszczenie zamieszkiwane przez chłopaków. Dziewczyna zawsze myślała, że ci nie mają gustu, aczkolwiek doskonale też zdawała sobie sprawę z tego, że bracia Alfa Epsilion byli wyjątkowi. Po kilku minutach wpatrywania się w ściany, usiadła, uśmiechając się lekko. -A co mi zaproponujesz?-odpowiedziała pytaniem na pytanie. Już wiedziała co takiego jej nie pasowało. Brak pozostałych członków. Czyżby i oni mieli ciekawsze zajęcia? Możliwe, że spędzali czas z jej siostrami i dlatego została chwilowo bezdomna. Mimowolnie założyła nogę na nogę, wygodniej opierając się o oparcie kanapy. Nadal była w stroju sportowym. Nim zdążyła zaprotestować Sebastien wyciągnął ją z hali.

-Jeśli dobrze pamiętam, to chciałaś się rozgrzać. - zauważył bystrze chłopak i przez chwilę stał plecami do Saszy, szykując odpowiednie napoje. Po trzech minutach odwrócił się uroczyście z dwoma kieliszkami w dłoniach i kolorowym płynem w środku.
-Specjalnie dla Ciebie drink S.O.S. Najlepszy dżin jaki miałem pod ręką, sok mandarynkowy, odrobina rumu, sok brzoskwiniowy, grenadyna i plasterek cytryny. - wyrecytował chłopak, podając dziewczynie jeden z kieliszków. - Nie pytaj skąd to znam... - zastrzegł chłopak, po czym sam opadł na kanapę naprzeciwko Saszy. Dziewczyna była jakby lekko spłoszona, prawdopodobnie po raz pierwszy widziała pusty dom jego bractwa.
-Niektórzy pewnie już śpią. Inni imprezują, a jeszcze inni... cóż, nie widziałem ich od dawna... - wyjaśnił Sebastien i podrapał się w skroń, po czym skosztował przygotowanego przez siebie drinka. Czegoś mu brakowało, ale w tej chwili nie był pewny co to jest.

Dziewczyna nie omieszkała obserwować chłopaka zacięcie przygotowującego coś specjalnie dla niej. Uśmiechnęła się w podziękowaniu, biorąc do ręki kieliszek. Dokładnie wysłuchując słów chłopaka (musiała wiedzieć czego ma się napić), umoczyła różowe, pełne usta w trunku i z ulgą stwierdziła, że drink naprawdę jej smakuje. -Cromwell, zadziwiasz mnie.-podsumowała dość cicho, odnotowując przyjemne ciepło w przełyku. Nie musiał się tłumaczyć co do braci. Przecież tylko dzięki niemu nie nocowała na hali czy co gorzej na wycieraczce. -Jak ja ci się odwdzięczę?-rzuciła, chcąc mieć już za sobą temat odpłacania się za miłą przysługę. Wolną dłonią przeczesała ciemne, kręcone włosy, zakładając ich pasmo za ucho. Odruch.

Sebastien upił jeszcze kilka łyków, wciąż szukając odpowiedniego, brakującego składnika, ale nadal nic nie przychodziło mu do głowy. Odepchnął zatem od siebie myśli o składnikach, a skupił się na swoim gościu.
-Cóż... Jestem wymagający, wymyśl coś, z czego będę zadowolony i usatysfakcjonowany. - powiedział chłopak po chwili zastanowienia i wręcz teatralnie rozsiadł się na kanapie, w oczekiwaniu na jakiś spektakl, albo bynajmniej interesujące wystąpienie liderki Omicron Chi.

Ciemnowłosa doskonale wiedziała, że blondyn jest bardzo wymagający i wcale jej to nie dziwiło. W sumie ona też nie zadawała się byle czym. Uśmiechnęła się cwanie i odstawiła swój kieliszek, leniwie podnosząc się z kanapy. -A dzięki czemu poczuł byś się usatysfakcjonowany?-spytała, przechodząc kilka kroków i tym samym znajdując się tuż obok chłopaka. Trudno było powiedzieć czy rzeczywiście nie ma pomysłu na odpłatę czy po prostu się z nim drażni.

Sebastien wypił kolejne dwa łyki. Drink miał wiele procentów, nie sądził jednak, by Sasza po kilku łykach straciła nad sobą kontrolę, dlatego też uważając, że jest całkowicie świadoma, uśmiechnął się i przechylił głowę w bok, patrząc na Saszę uważnie.
-Dobrze wiesz... - powiedział nieco zirytowany, nie wiedząc, czy dziewczyna się z nim drażni, czy też nie. Trudno było rozszyfrować pannę Kowaliow.

Sasza chwilę później obeszła chłopaka, zatrzymując się zanim i opierając łokciami delikatnie o jego ramiona. -Nie wiem.-szepnęła tuż obok jego ucha. Jej głos nabierał zupełnie innej barwy kiedy mówiła aż tak cicho. Nie czekając na kolejne instrukcje, położyła swoje dłonie na jego ramionach i pewnymi, aczkolwiek delikatnymi ruchami masując jego kark. Nie miała wątpliwości, że jej ręce, teraz cieplejsze i o wiele przyjemniejsze były w stanie sprawić dużo przyjemności. Mimo wszystko nie była pewna czego tak naprawdę oczekuje od niej Sebastien i czy mu taka rekompensata a właściwie wstęp do niej pasuje.

Blondyn na sekundę poczuł ciepły oddech Saszy na swoim policzku i już to zaintrygowało go niezmiernie. Czując w końcu dłonie Saszy na karku, Sebastien zamruczał głośno i przymknął oczy. Odchylił głowę do tyłu tak, że przez chwilę wpatrywał się jeszcze w nieodgadnioną twarz Saszy, po chwili jednak ponownie przymknął oczy oddając się w zupełności niewątpliwie wspaniałemu masażowi w wykonaniu brunetki. Poczuł, że mógłby w tym momencie właściwie zasnąć, poczuł sie na tyle rozluźniony i zrelaksowany, a do tego zmęczenie z pewnością przyczyniłoby do tego procesu.
-Myślę, że jednak wiesz. - wymruczał chłopak po paru minutach, wciąż drocząc się z dziewczyną.

Najwidoczniej panna Kowaliow wcale się nie pomyliła, zabierając się za podziękowanie od tej strony. Lider Alfa Epsilion bądź co bądź był chłopakiem i nie trudno było przewidzieć, że drobne palce wędrujące po jego karku i szyi mu się spodobają. Dziewczyna nie powstrzymała szczerego, ciepłego a zarazem mającego w sobie coś niepokojącego uśmiechu powoli wpływającego na jej twarz. Ciągle nie miała pewności na co liczył, ale doskonale znając go domyślała się, że na coś jeszcze przyjemniejszego. Z drugiej jednak strony zastanawiał ją fakt co pomyślałby sobie któryś z braci gdyby nagle odczuł potrzebę odwiedzenia salonu. Brunetka zdołała odegnać tę myśl, przynajmniej na chwilę. -Przyda ci się relaks. Mimo wszelkich zakazów i własnej woli od czasu do czasu wlepiałam w ciebie swoje paskudne gałki oczne no i widziałam doskonale jak się starałeś.-powiedziała także dość cicho, nie przerywając masażu.

Cichy głos dotarł do jego głowy z lekkim opóźnieniem, gdyż w tym momencie ważniejsze były dłonie sprawiające cuda na jego karku. Dawno nikt nie robił mu masażu, ba, już dawno nie miał kontaktu z kobietą, z czego właśnie teraz zdał sobie sprawę.
Ale żeby z Saszą? Znali sie od początku ich przygody w Cambridge. Bywało gorąco, ale zazwyczaj do niczego konkretnego nie dochodziło. Na imprezach jednak, jak to na imprezach zachodzili i dalej od masażu, zawsze jednak w granicach zdrowego rozsądku. Obydwoje mieli świadomość, że to pod wpływem alkoholu, nic ważnego i istotnego. Teraz jednak byli trzeźwi. No, nie do końca, ale świadomi byli.
-Uważaj, bo jak tak dalej pójdzie, to wiesz, że jestem dość impulsywny w swych działaniach, jeśli chodzi o kobiety... - powiedział cicho ostrzegawczym tonem, niekoniecznie dumny z tego faktu, wyginając się lekko na kanapie. Sasza to wyższa partia, nie dziewczyna na jeden raz i Sebastien dobrze o tym wiedział. On traktował ją jak dobrą znajomą, ale miał z nią stosunki czysto przyjacielskie. Doskonale jednak zdawał sobie sprawę z jej atrakcyjności.

Ona doskonale zdawała sobie sprawę z tego kim był chłopak. Typem podrywacza, który zadowalał się dziewczyną jeden raz. No a potem przychodziła następna. Mimo, że się tym nie chwalił, ona wiedziała. Znała się na ludziach i wiedziała, których powinna unikać. Jego raczej nie. Traktował ją dobrze i nigdy nie w przedmiotowy sposób. Dziewczyna uśmiechnęła się na chwilę przerywając i zabierając dłonie z jego pleców. -Jeśli ci to przeszkadza to zawsze mogę przecież przestać.-powiedziała, wzruszając ramionami.

-Po prostu doprowadzasz mnie do szału Kowaliow. Jestem tylko facetem... - powiedział Sebastien, czując, jak dłonie dziewczyny znikają z jego karku. Odchylił głowę ponownie do tyłu, zerkając z dołu na Saszę. Oblizał spierzchnięte usta, usilnie się nad czymś zastanawiając. Wielu facetów starałoby się jakkolwiek wykorzystać sytuację sam na sam z samą liderką Omicron Chi, Sebastien jednak wiedział, że gdyby doszło do czegoś więcej niż masaż, nie byłoby pomiędzy nimi tak dobrze, jak jest teraz. A jest bardzo w porządku, mówiąc dosadnie...
-Wiesz co? Demoralizujesz porządnych facetów. - zarzucił jej Sebastien żartobliwie, wstając z kanapy wraz z kieliszkiem. Wypił do dna swojego drinka i spojrzał tym razem z góry na brunetkę.
-Będzie lepiej jak się już położymy. Miałem dać ci nocleg, a nie przyjemne doznania nocne z liderem Alfa Epsilion. - dodał blondyn poważnie, jednak po chwili uśmiechnął się, zdradzając, że sobie żartuje. - I nie wiem, dlaczego ty do cholery marnujesz się na prawie, skoro tak świetnie masujesz... - zastanawiał się, gdy szedł już w kierunku klatki schodowej, prowadzącej na piętro. - W każdym bądź razie dzięki, czuję się jak nowo narodzony... Pokój gościnny wiesz gdzie jest. Jak będziesz czegoś potrzebowała, to pukaj, jestem zawsze do twojej dyspozycji. - zaoferował się chłopak, opierając się o framugę drzwi. Przez chwilę jeszcze stał tak bezczynnie, po czym odepchnął sie od niej i skinął głową do Saszy znikając po chwili na klatce.

(dopiero teraz, bo wczoraj net się popsuł ;/)

-Przyjemne doznania nocne z liderem Alfa Epsilion?-spytała, unosząc brwi do góry. Na to nie liczyła chociaż może się to wydawać dziwne. Mimo pozorów była bardzo przyzwoitą panienką. Owszem, często flirtowała z chłopakami, aczkolwiek nigdy nie pozwalała sobie na nic więcej. W szczególności w przypadku Sebastiena. Doskonale wiedziała jak traktuje swoje zdobycze i nie kryła nigdy swojej dezaprobaty co do tego. Jednakże nigdy się nie wtrącała w cudze sprawy. Brunetka jedynie się uśmiechnęła odprowadzając chłopaka wzrokiem. Sięgnęła po kieliszek i kilkoma większymi łykami dopiła jego zawartość. Nie przez przypadek męska część uczelni nadała jej miano żelaznej dziewicy. Wielu próbowało, ale żadnemu się nie udało. Liderka Omicron Chi Delta wzbraniała się przed tym jak tylko mogła. Była świadoma, że powinna czerpać z życia ile się da, ale nie w ten sposób. Już dawno, jeszcze kiedy była mała postanowiła sobie, że nie zrobi niczego czego potem mogłaby żałować no a przypadkowy seks na pewno był jedną z tych rzeczy. -Branoc, branoc...-rzuciła, po chwili idąc w ślady chłopaka i udając się do sypialni gościnnej.

Sebastien jedynie dla zorientowania się w sytuacji wpadł z rana do salonu, omiatając szybkim spojrzeniem pomieszczenie. Cicho, cicho, przejmująca cisza... A po Saszy nie było już śladu. Jeśli nie liczyć jej kieliszka po wczorajszym drinku. A bracia widać nadal w terenie... Sebastien nie czekając zatem na nic, przemknął przez salon, kierując się ku wyjściu.