Duża sala

Dziewczyna przewróciła teatralnie oczyma, krzyżując ręce pod piersiami na znak, że się obraziła. Naturalnie nigdy się nie obrażała, więc i tym razem był to zwykły żart, aczkolwiek nikt nigdy nie wiedział kiedy Sasza zachowuje się poważnie a kiedy nie. Ciemnowłosa podciągnęła kolana do klatki piersiowej i objęła je ramionami, wlepiając wzrok w swoje adidasy. Cóż. Nadal nie miała co robić a teraz w dodatku się nudziła. No, ale przecież pójść tak sobie nie mogła. Nie odpuściłaby okazji poobserwowania bezskutecznych prób rozmowy fanki koszykarza z nim samym. To było bezcenne.

Sebastien w odpowiedzi również wywrócił oczami i kozłując piłkę podszedł bliżej do Saszy. Przez chwilę Annie zniknęła mu gdzieś z oczu, więc nie zwracał uwagi na blondynkę.
-Jest jedno rozwiązanie. Dobrze wiesz... że nie chcę, żebyś sobie poszła, z wiadomych powodów. - w tym momencie chłopak zrobił wymowną minę, a po chwili dodał: - Dobrze też wiesz, że nie lubię, jak ktoś siedzi i wlepia we mnie swoje gałki oczne, chociaż byłyby to najpiękniejsze gałki oczne na świecie... Dlatego! - zagrzmiał Sebastien odwracając się i podbiegając do kosza, kozłując obok swojej nogi piłkę. - Zagraj ze mną... Nigdy nie widziałem Cię z piłką do kosza Kowaliow. Z chęcią to zobaczę. - powiedział chłopak z uśmiechem, odwracając się znów w stronę dziewczyny.

Dziewczyna zaczęła grać w kosza. Potem zaczęła kozłować piłką i podbiegła do kosza i wrzucając piłkę do kosza zawiesiła się na nim mocno a potem spadła na nogi. Podbiegła do nich.
- Może zagracie ze mną a nie tu tak stoicie i plotkujecie? Więc jak? Gracie?- spytała.

Sasza w błyskawicznym tempie podniosła się z ławki i podeszła bliżej, wdzięcznie się przeciągając. -Jeszcze się zdziwisz Cromwell...-rzuciła, wymijając go i odbierając mu piłkę. Następnie kozłując ją dotarła bliżej kosza i wykonując dwutakt, przerzuciła ją przez niego, uśmiechając się tajemniczo. Nikt nie wiedział, ale czasem poza nożną lubiła grywać i w kosza. Zwłaszcza, że żeby trafić piłką do kosza nie potrzebowała dodatkowych osób. Idealna gra jak dla niej, typowej samotnicy. Mimo to wiedziała, że nie jest w stanie dorównać mistrzowi. Jej dyscypliną niewątpliwie była piłka nożna i tego nic nie zmieni. Tak samo jak jej miłości do gry na gitarze czy fortepianie...

Nagle z dwóch jego stron pojawiły mu się dwie przeciwniczki. Sebastien stał pośrodku, zastanawiając się krótko nad swoim położeniem, po czym tylko wzruszył ramionami na potwierdzenie chęci gry i nierozgrzany ruszył do walki. Jeśli tak można nazwać grę z dziewczynami. Widząc dobrze wykonany dwutakt przez Saszę, Bastien zaklaskał teatralnie w dłonie, kiwając głową z uznaniem. Przeczesał dłonią blond włosy, po czym ruszył do niej, gdyż miała nadal piłkę przy sobie.
I jak tu odebrać piłkę kobiecie? Zawsze miał z tym problem. Sebastien stanął nisko w rozkroku i z rozłożonymi rękami, zasłaniając dostęp do kosza, po czym wbił wzrok w oczy Saszy. No tak, to lubił w grze z dziewczynami. Blondyn doskonale wiedział, że na boisku są dwie atrakcyjne dziewczyny, a to z pewnością mu nie pomoże.

Gdy Sasza chciała ponownie wrzucić piłkę do kosza zablokowała ją i odebrała jej piłkę. Postanowiła spróbować rzucić za 3 punkty. Podbiegła z piłką do białej linii i rzuciła. Udało jej się wcelować. Zaczęła skakać z radość.
- Widzieliście to! Wcelowałam!- krzyczała.

Sasza od początku była odporna a raczej starała się być na wdzięki wszystkich chłopaków a w szczególności tych, których sobie ceniła i bardzo lubiła, więc nie miała problemu i tym razem. Za wszelką cenę starając się utrzymać kontrolę nad piłką i usiłując i teraz zręcznie ominąć chłopaka, ruszyła bokiem w stronę kosza, nadal kozłując piłkę. Landryna jej ją odebrała, ale tylko przez przypadek. To było pewne. Jej krzyki puściła mimo uszu, jedynie krzywiąc się nie znacznie. Była pewna, ze gdyby zamiast niej byłaby tu jakaś normalna dziewczyna, byłoby o wiele lepiej.

Widząc manewr Annie, która właściwie nie wiadomo kiedy i jak zdobyła piłkę i wrzuciła ją do kosza, Sebastien stanął na chwilę w miejscu i zmrużył oczy. Czy dziewczyna ćwiczyła rzuty za trzy punkty każdą nocą i każdą wolną chwilą, w tajemnicy przed całym światem? Albo było to zwyczajne szczęście... W każdym bądź razie Sebastien skłonił się lekko w jej kierunku szarmancko, dając upust swojemu uznaniu dla jej osoby. Zerknął przez ramię na Saszę rzucając, jej znaczący uśmiech, po czym zgarnął piłkę spod kosza i kozłując ją obiegł całe boisko.
-No dziewczyny! Gdzie wasza kondycja? Biegać, biegać! - przekomarzał się z paniami Bastien, biegając w kółko po boisku, nie mając zamiaru się zatrzymywać, odebrać sobie piłki, czy tez rzucać do kosza.

Zaczęłam biegać za Sebastienem. W pewnej chwili stanęłam i rzuciłam mu znacząco spojrzenie. Potem pobiegłam za nim by odebrać mu piłkę. W końcu udało mi się go dogonić ale nie umiałam odebrać mu piłki. Próbowałam wszystkie blokujące pozycje jakie znałam ale na nic się to zdało.
- Pewnie jesteś zdziwiony że umiem grać w kosza, prawda? Nauczył mnie tej gry mój tata. To od niego wszystkiego się nauczyłam ale ty jesteś dużo lepszy ode mnie- powiedziała uwodzicielskim głosem.

-Ciekawe czy byłaby taką gwiazdką w piłce nożnej...-przemknęło jej przez myśl co do popisu tlenionej. Nie darzyła jej sympatią ani tym bardziej uznaniem i wcale się z tym nie kryła, chociaż za bardzo także tego nie okazywała. Wszystko siedziała w jej głowie no i całe szczęście. Była bardzo szybka, jeśli nie najszybsza z dziewcząt w szkole, więc bez problemu dogoniła Sebastiena, uniemożliwiając mu żadnego ruchu. Mógł ją minąć, chociaż to wcale nie byłoby łatwe. Wręcz przeciwnie. Takie zadanie mogło należeć do trudnych, zwłaszcza kiedy Sasza się starała tak jak teraz, cwanie się uśmiechając. Nie mogła powstrzymać śmiechu, kiedy liderka Omega Phi wysiliła się na uwodzicielski, według niej, ton. -Jeśli przeszkadzam, to może zostawię was samych...-stwierdziła kąśliwie.

Sebastien z umiarkowanym zaciekawieniem słuchał słów blondynki, oblizując spierzchnięte wargi i cały czas truchtając wokół boiska i robiąc różne zwody, jednak Sasza skutecznie go przyblokowała w rogu hali, tak że nie miał za bardzo wyjścia... Przez chwilę kozłował jedną dłonią, drugą ręką powstrzymując niewysoką Saszę od odebrania mu piłki.
-Annie, nie pochlebiaj mi tak, nie jestem przyzwyczajony... - krzyknął w jej kierunku Sebastien uśmiechając się... dość dziwnie.
Na słowa Saszy, Sebastien spojrzał na nią, przechylając głowę lekko w bok.
-Spróbuj tylko... - szepnął do niej Sebastein, po czym przerzucił piłkę nad nią i wykorzystując chwilę nieuwagi ominął dziewczynę.

Roześmiana i rozbawiona z wiadomych przyczyn dziewczyna, w miarę szybko go wyprzedziła i ponownie przyblokowała, tym razem skuteczniej. Korzystając z okazji, odebrała mu piłkę i ponownie kozłując przemierzała z nią boisko, zbliżając się do kosza. Przystanęła w znacznej odległości od niego i wykonała rzut. Wolała nie patrzeć czy trafiła, ale to było silniejsze od niej. Zerknęła kątem oka i o dziwo ujrzała piłkę, która chwilę tańczyła po brzegu kosza, następnie przelatują przez niego. -Całkiem nieźle...-przyklasnęła sobie w myślach, obserwując piłkę toczącą się po podłodze. Mimo gry było jej zimno. Zapewne za sprawą specyficznego stroju, w którym nikt nigdy nie powinien jej oglądać. Zwłaszcza ktoś z Omega Phi.

Nim Sebastien sie obrócił, stracił piłkę na rzecz ciemnowłosej. Zanim zdążył podbiec do niej i spróbować ją przyblokować, ta wykonała rzut i o dziwo trafiła.
-Masz za to u mnie piwo. Dobry strzał. - przyznał Sebastien i podbiegł po piłkę. Chcąc choć raz wrzucić i nie czuć się gorzej od dziewczyn, zrobił zgrabny, ładny wsad, umieszczając piłkę w siatce. Co prawda, zrobił to bez obrony dziewczyn, tak więc satysfakcji nie miał. Mimo wszystko zgarnął ponownie piłkę i idąc powolnie przez boisko doszedł do jego środka. Zerknął na blondynkę. Coś sprawiało, że Sebastien nic nie robił sobie z zalotów dziewczyny. Może dlatego, że miała blond włosy. Zerknął na Saszę. Z kolei brunetki zawsze przyprawiały go o zawrót głowy. Zastanawiał się w tym momencie, dlaczego nigdy nie podchodził do liderki Omicron Chi jako do potencjalnej "zdobyczy". Pewnie dlatego, że wzbudzała u niego inne emocje, niż u pozostałych dziewczyn. Szacunek, jakiś respekt. Ale i doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że Sasza jest cholernie atrakcyjna. Nie dziwił sie ani trochę swoim braciom, gdy ci zalecali się do panny Kowaliow. Sebastien zapomniał sie na chwile i pozwolił sobie poobserwować skąpo odziane wdzięki dziewczyny.

Słysząc słowa chłopaka przystanęła na chwilę w miejscu, uśmiechając się z satysfakcją. -Co do piwa. Mam u siebie ogromną butelkę whisky. Miała być na imprezę urodzinową Sohmy, ale ta się wyjątkowo szybko skończyła, więc musimy coś koniecznie zorganizować. Oczywiście tylko dla wybranych...-stwierdziła, kładąc nacisk na ostatnie słowa. Była pewna kogo nie zaprosi i coś czuła, że Bastienowi wcale to nie będzie przeszkadzało. -Kiedy najbliższy mecz?-spytała, mając na myśli koszykówkę chłopców. Uwielbiała wlepiać w nich swoje oczy. Oczywiście tylko na boisku. Prywatnie też tyle, że dyskretnie i nie natarczywie. No,a le trudno było się jej dziwić. W końcu wszyscy sportowcy byli niezwykle atrakcyjni, przystojni. Z liderem Alfa Epsilion na czele.

//możliwe, że zniknę za jakiś czas na jakiś czas, ale zapewne wrócę ;p

Gdy Sebastien tak patrzył na Sashę. Ona odebrała mu piłkę i podbiegła do kosza. I zrobiła piękny wsad do kosza. Zawiesiła się na nim chwilę a potem puściła.
- I co Wy na to?- spytała.

-Czuję się zaproszony. - stwierdził Sebastien, unosząc wzrok na twarz Saszy. - A przyjęcie Sohmy to jeden wielki niewypał, chyba się ze mną zgodzisz... Więc jak najbardziej jestem za tym, żeby wkrótce coś zorganizować. Coś większego, lepszego... - dodał Sebastien beztroskim głosem, kozłując bezwiednie obok siebie piłkę.
-A najbliższy mecz pojutrze. Gramy z samego rana u nas. Zapraszam serdecznie wierne fanki. - powiedział zaczepnie Sebastien i uśmiechnął się nieco ironicznie w kierunku Saszy i Annie. Zafascynowany jednak swoimi poprzednimi myślami skoncentrował się bardziej na brunetce. Gdy Annie odebrała mu piłkę Sebastien nawet nie odwrócił się, by spojrzeć czy trafiła. Wydawało mu się być jasne, że trafiła. Wsadził dłonie do kieszeni i uśmiechając się do siebie i kiwając lekko głową powiedział:
-Prawdziwy talent.

- Dziękuję, Sebastien. Już późno na mnie już czas. Do zobaczenia innym razem- powiedziała i podeszła do niego blisko.
- Skoro tak Ci się podoba to bierz się za nią. Powodzenia- powiedziała i wybiegła z sali.

Liderka uśmiechnęła się pobłażliwie, nic nie robiąc sobie z obecności Annie. -Pozostaje tylko kwestia czy u nas czy u was. No, ale o tym można jeszcze pomyśleć. Ważne żeby nie powtórzył się incydent z imprezy u Zeta Eta Sigma. Tego nie chcemy...-powiedziała całkiem poważnie. -A co do meczu to przyjdę...z pomponami i w ogóle...-dodała tonem wskazującym na kiepski żart. -A tak an poważnie. Nie zdziw się jeśli dodatkowa para gałek ocznych zostanie wlepiona w ciebie albo któregoś z kolegów...-dodała, związując ciemne, lekko kręcony włosy w luźny kucyk tuż nad karkiem. Kolejny rzut liderki nie zrobił na niej już wrażenia. Zdążyła przywyknąć, że zawsze to kto inny błyszczał. Smutne, ale prawdziwe.

Chłopak już myślał, gdzie i kiedy zorganizować by imprezę, postanowił jednak pomyśleć o tym innym razem. Sebastien przez chwilę analizował słowa Annie i dopiero gdy ta była w drzwiach chłopak machnął za nią, żegnając się z nią w ten sposób, usiłując się nie roześmiać. To, że dokładnie obserwował kobiety, a mianowicie ich ciało było czymś normalnym u lidera Alfa Epsilion, więc był trochę rozbawiony słowami blondynki. Sebastien wsadził dłonie do szerokich kieszeni swoich luźnych spodenek i podszedł do Saszy jak gdyby nigdy nic. Przez chwilę kiwał się i obchodził Saszę naokoło.
-Mam się za Ciebie brać. - powiedział z uśmiechem, siląc się na poważny ton. Powiedział to tak, jakby to był rozkaz z góry, który musiał bezwzględnie zrealizować.

Słowa blondyna nieco ją zaintrygowały. Uniosła brew ku górze, usiłując wyczytać cokolwiek z jego twarzy. -Brać się za mnie?-spytała, nie za bardzo rozumiejąc o co takiego mogło chodzić jej a tym bardziej jemu. W tej chwili do głowy przychodziła jej tylko jednak myśl, która wydawała się jej niemożliwa. Uśmiechnęła się lekko, obserwując krążącego wokół niej samej chłopaka. Dziwne, że tak szybko odpuścił blondynie. No właściwie ona jemu. Przecież wszyscy zazwyczaj wybierali te ładne i zarazem łatwe. Czyżby był wyjątkiem? Całkiem możliwe. Od kiedy go znała zaskakiwał ją i zyskiwał aprobatę we wszystkim co robił.

Widząc zdziwienie w oczach dziewczyny Sebastien zatrzymał się przed nią i przez chwilę wpatrywał w jej twarz. Tak często rozmawiał z nią czysto po koleżeńsku, nigdy by mu do głowy nie przyszło, że mogłoby coś więcej między nimi być. Ze względu na dziewczynę. Szanował ją i w jakimś stopniu podziwiał, a on był zwyczajnym samcem, który ponadto zalecał się do każdej dziewczyny, która mu się niejako spodoba. I zazwyczaj szybko rzucał raniąc na wskroś.
-Annie tak stwierdziła. - powiedział Sebastien bardziej poważnie, jakby tez blondynka była dla niego jakimś autorytetem.

No teraz to dopiero ja zadziwił. -Annie?-spytała, chociaż dobrze słyszała jego słowa. –A to dlaczego?-ciągnęła temat, ruszając z miejsca tylko po to aby dotrzeć do ławki, na której spoczywała jej treningowa torba. W miarę szybko wydobyła z niej bluzę i naciągnęła ją na siebie, powracając w poprzednie miejsce. –W ogóle to od kiedy słuchasz rad członkini Omega Phi…-dodała w myślach, naciągając rękawy na dłonie. Dziewczyna, która chwilę przedtem usiłowała poderwać blondyna, następnie doradzała mu w takich sprawach? Paranoja chociaż całkiem miła…

Sebastien powiódł za nią wzrokiem.
-Chyba dlatego, że zauważyła jak sie gapię na Twoje nogi. - stwierdził chłopak rezolutnie, zerkając na sekundę w dół.
-Rady członkini... ba! Liderki Omega Phi są dla mnie bardzo cenne. - powiedział po chwili blondyn, udając urażonego. Po chwili jednak nie wytrzymał i wybuchnął śmiechem. - Oczywiście nie bierz sobie tego do serca. Ale mam nadzieję, że i tak przyjdziesz mi pokibicować na meczu, co? - zapytał Bastien po chwili, mrugając do niej przyjaźnie i schylając sie po piłkę. Zaczął obracać ją w dłoniach, ale ponownie wpatrzył się w Saszę.

-Jeśli ci przeszkadzają moje nogi, zawsze mogę się ubrać.-rzekła otwarcie, rozpuszczając w tym samym momencie włosy. -A czy przyjdę to się okaże...-dodała, uśmiechając się zaczepnie. Wiedziała, że przyjdzie i domyślała się, że on także to wie. Nie przepuściłaby takiego widowiska. Mecze kosza, nożnej i imprezy to coś, czego nie potrafiła sobie odmówić. Widząc jak obraca w dłoniach piłkę po prostu mu ją zabrała i sama zaczęła kozłować tuż przy swojej nodze. Lubiła się drażnić z ludźmi, w szczególności z chłopakami. No i jej wychodziło to niemal idealnie.

-Tak, zdecydowanie za dużo odsłaniasz. Wiesz, jakiś napalony koleś może się na Ciebie rzucić i nie wiadomo co z Tobą zrobić... - powiedział Sebastien pół żartem, pół serio. Droczył sie teraz wyraźnie z dziewczyną. I doskonale wiedział, że przyjdzie. Zawsze przychodziła. Niekoniecznie dla niego, ale przychodziła. I wiedział tez, że rozpuściła włosy, by doprowadzić go do szału. Te kobiece zagrywki...
-Nie będą Ci przeszkadzać te włosy? - zapytał Bastien niby od niechcenia, zerkając na chwilę w dół na kozłowaną przez nią piłkę.