Duża sala

Dziewczyna pokręciła przecząco głową, przebywając razem z piłką kilka kroków. -Tak, tak. Na pewno zaraz ktoś mnie złapie, ogłuszy i zgwałci...-ucięła temat. Zazwyczaj ubierała się dość skromnie, ale na trening. Czasem kiedy nikt nie patrzył, zakładała coś innego. Coś w czym czuła się jak kobieta, którą była i w tym roku co raz częściej to okazywała. Uśmiechnęła się niewinnie i zatrzymała w miejscu, ciągle kozłując piłkę. Dopiero teraz przyszła jej ochota na prawdziwą grę. Mimo później pory nie była zmęczona, wręcz przeciwnie.

Sebastien spojrzał zrezygnowany na Saszę. Nigdy jeszcze z nim nie grała sam na sam w kosza. Nie wiedziała, do czego to może doprowadzić. Chłopak wzruszył ramionami i rozłożył je teatralnie w bok i podszedł do niej.
-Sama tego chciałaś.
Pogroził jej palcem, po czym zaczął balansować nisko na nogach, by zrównać sie wzrostem z partnerką. - Nie wiedziałem, że ty potrafisz piłkę kozłować Kowaliow. W każdym bądź razie niewątpliwie masz zamiłowanie do piłeczek. - blondyn zerknął w ciemne oczy dziewczyny i uśmiechnął się swoim uroczym uśmiechem.

Dziewczyna ciągle kozłując piłkę, usiłowała wyminąć sportowca i pokazać mu klasę, co wcale nie było łatwe. -No widzisz a jednak umiem. Potrafię tez dużo innych, ciekawych rzeczy.-rzuciła, starając się przemknąć z piłką tuż obok jednego z ramion blondyna. Pogrożenie palcem raczej ją rozbawiło i zmotywowało do lepszej gry chociaż wiedziała, że przy chłopaku o takim wzroście i takich umiejętnościach miała małe szanse żeby nie powiedzieć, że w ogóle ich nie miała.

Wyminięcie wyższego, większego od siebie człowieka nie było takie łatwe, zwłaszcza gdy ten trenował koszykówką od dawien dawna. Sebastien miał duży zasięg ramion, tak więc przemykająca obok jego prawego ramienia dziewczynę bez problemu przystopował ją w drodze do kosza. Ale dziewczyna też nie dała sobie odebrać. Kryła się dobrze od tyłu, co zmusiło Sebastiena przylgnąć do pleców dziewczyny.
-Nie wątpię. - powiedział chłopak po chwili, nawiązując do jej wcześniejszej wypowiedzi. - Ale wiesz co? Poszedłbym już spać. - powiedział chłopak szczerze obok jej ucha.

W jednej chwili próba przemknięcia tuż obok chłopaka została udaremniona. Teraz przylegała do niego plecami, co ograniczało zakres jej ruchów. Głos na duchem sprawił, że mimowolnie odwróciła głowę patrząc na twarz chłopaka. Nie wyglądał na specjalnie zmęczonego, ale jeśli chciał iść, droga wolna. Przecież nie mogła go zatrzymywać. -Tak wcześnie?-spytała tylko, uśmiechając się pobłażliwie. -A myślałam, że mnie czegoś nauczysz.-dodała chwilę później, nie ruszając się z miejsca.

-Wszystko umiesz. - stwierdził chłopak. - Ewentualnie możesz pójść ze mną spać, to może Cię nauczę czegoś, czego na pewno jeszcze nie umiesz. - dodał chłopak po chwili, uśmiechając się jeszcze szerzej. Często pozwalał sobie na takie żarty. Niektóre dziewczyny traktowały je dosłownie, inne uważały go po nich za wyjątkowego idiotę. Sebastien jednak nie przejmował się tym, a w przypadku Saszy był wyjątkowo ciekawy jak zareaguje. Wysilił się nieco bardziej i gdy ta była wpatrzona w jego twarz, wybił jej piłkę z dłoni. Wyprostował się po tym, po czym powiedział głosem lowelasa, odchodząc w stronę wyjścia:
-Ulicę, numer domu i pokoju znasz. Na naukę nigdy nie jest za późno! - rzucił przez ramię. Gdy był przy wyjściu spojrzał przez ramię z iskierkami rozbawienia w oczach, po czym zniknął za framugą drzwi.

-Zadzieram kiecę i lecę...-rzuciła kiedy zniknął jej z oczu. Ostatnią propozycją czy żartem ją rozbawił, ale i zaintrygował. Jak zwykle. Był ciekawym osobnikiem płci przeciwnej i w dodatku niezwykle przystojnym. -Może kiedyś...-mruknęła pod nosem, uśmiechając się do samej siebie. Dziewczyna chwyciła torbę i ruszyła do szatni żeby się przebrać. Chwilę potem już w normalnym stroju opuściła segment sportowy kierując się do domu. Swojego, rzecz jasna.

I Sebastien znów się tu pojawił. Ostatnimi czasy jego oczkiem w głowie była koszykówka i najbliższy mecz. Chciał wypaść wyjątkowo dobrze, a to oznaczało wzmożone treningi i ograniczone kontakty towarzyskie.
Sebastien wolnym krokiem wkroczył do zawsze dostępnej dla uczniów hali, oczywiście za pozwoleniem, wciągając na siebie luźny bezrękawnik. Przez chwilę siłował się z supłem u swojego prawego buta, ale w końcu w pełnej gotowości wyprostował się i tym razem rozpoczął trening od rozgrzewki, co zdarzało mu się nadzwyczaj rzadko. Sebastien truchtem zaczął okrążać duże boisko, a za każdym razem gdy zbliżał sie do kosza wieszał się na nim po dwutakcie, niczym po zrobieniu doskonałego wsadu. No tak, z tego był znany, wsady to jego specjalność.

Mayę można było najpierw usłyszeć,a dopiero potem zobaczyć. Jej nadejście obwieścił stukot obcasów. Widać dziewczyna nic nie robiła sobie z lakierowanego parkietu. Można to było stwierdzić,gdy weszła na salę. Była wysoka,szczupła i ładna,jak modelka. Jednak na modelkę zbyt ambitna. Przy swojej smukłej posturze mogła sobie pozwolić na białe spodnie, które poszerzały by większość dziewczyn oraz sweter w poziome pasy,opadajacy jej z ciemnych ramion. Efektu dopełniała czarna torebka oraz wysokie,niemal zabójcze obcasy.
-Wiedziałam,że Cię tu znajdę Sebastien..-powiedziała Maya,podchodząc do blondyna. Po drodze zdążyła wyciągnąć z torby duży notes, który potem oddała chłopakowi.
-To te notatki, o które prosiłeś..-wyjaśniła. Pomagała mu z racji tego,że obydwoje studiowali prawo na III roku.

Sebastien słysząc stukot obcasów od razu w głowie wykształcił sobie obraz osoby, która tu wejdzie. Tylko jedna uczennica wchodził na halę nic nie robiąc sobie z lakierowanego parkietu. Blondyn nigdy nie wiedział, dlaczego dziewczyna nosi szpilki, skoro i tak była dość wysoka, jednakże nie miał nic przeciwko temu. W szpilkach była niemal jego wzrostu a to wielka rzadkość wśród dziewczyn, nawet koszykarek. Sebastien zatrzymał się pośrodku, a gdy dziewczyn do niego podeszła na jego twarzy pojawił sie ten dobrze znany, ironiczny uśmiech.
Maya była atrakcyjna i egzotyczna, co Sebastien w niej uwielbiał. Mógłby się w nią wpatrywać godzinami, o czym dziewczyna doskonale wiedziała. I tym razem Sebastien sie nie krepował. Liderka Omega Phi był kobietą z wyższych partii. Prócz wyglądu, miała tez osobowość. Jak dotąd była też dla niego niedostępna, ale na niektórych imprezach bywała gorąco. Ale nic więcej.
Chłopak wziął od dziewczyny notatki, o które prosił w piątek. Niestety opuścił kilka czwartkowych wykładów, a wiedział, że Maya jest jedną z najlepszych uczennic na ich oddziale. Nie mógł zatem prosić nikogo innego.
-Świetnie. Dzięki Sexton. - Sebastien uwielbiał z jakiegoś niewyjaśnionego powodu wymawiać jej nazwisko i zawsze uśmiechał sie przy tym lekko. Cmoknął ją w policzek w ramach podziękowania. - Oddam w poniedziałek. - powiedział krótko chłopak i odniósł notatki gdzieś na trybuny, po czym truchtem powrócił do dziewczyny.
-Co tam u Ciebie? Szykujesz jakąś imprezę w najbliższym czasie? - zapytał Sebastien wyraźnie zainteresowany tą kwestia. Ostatnia impreza u Sohmy była jakimś nieporozumieniem, a on miał wielka ochotę na zabawę. Oczywiście mógł zorganizować coś sam, ale łatwiej było pójść do kogoś...


/lecę.. ^^

Możliwe,że coś krąży mi po głowie..-odparła niedbale. Sebastien dobrze wiedział,że gdyby szykowała się impreza u Omega Phi,to on byłby jednym z pierwszych zaproszonych gości. Odrzucając możliwość telepatycznych zdolności chłopaka, Maya faktycznie miała w planach pewne przyjęcie, co na razie pozostało tajemnicą.
Właściwie spotkania dziewczyn,różniły się od bibek chłopców trochę lepszą jakością,o co liderke Omega Phi skrzętnie dbała. Nie każdy mógł się dostać na taras domu bractwa lub skosztować podawanego tam szampana. Imprezy Omega Phi zachowały trochę ze swojej oficjalności,co jednak gościom nie przeszkadzało. Dobry ton zapewniały chojne dotacje od dawnych członkiń bractwa, najczęściej matek obecnych dziewczyn Omega Phi, którym udało się odnieść sukces. A nad wszystkim tym czuwała Maya. I spisywała się nieźle.
Jeśli chodzi o stosunki z liderem Alfa Epsilion, nie ograniczały się one tylko do spraw bractwa. Nie było sensu liczyć na coś wielkiego. Matka dogłębnie wpoiła Mayi pewne prawdy na temat mężczyzn. Jako rozwodniczka miała dość dużo do powiedzenia na ten temat. W takim wypadku nic więc dziwnego,że panna Sexton nie ufała chłopakom. Bycie ich ofiarą stanowiło jeden z najgorszych scenariuszy jej sennych koszmarów.

Sebastien skinął głową, na znak, że przyjął do świadomości jej komunikat. To zdanie mogło tylko świadczyć o tym, że liderka Omega Phi szykuje coś ekskluzywnego, co będzie imprezą dla wybranych. Blondyn uwielbiał te imprezy w ich domu, więc uśmiechnął się ponownie do dziewczyny. Zaczął wpierw krążyć truchtem wokół niej, być może chcąc się z nią trochę podroczyć, po czym zaczął biegać wokół boiska, przy czym jego wzrok skierowany był na pannę Sexton. Nie mógł ujść jego uwadze dopasowany strój i opinające się na jej udach białe spodnie. Długie nogi, burza włosów, pełne usta, wspaniały biust, czekoladowa karnacja... Marzenie pana Cromwela.
Może dlatego nie startował do Mayi - bał sie odrzucenia, czy porażki. Wiedział, że większość dziewczyn, które wpadną mu w oko mogą być jego zaledwie po jednym dniu. Maya była jednak kimś, kto pewnie dałby mu kosza na wstępie, a to, cóż, mogło popsuć mu reputację. I co gorsza złamać jego serce, bo Maya nie była kobietą 'na jeden raz'. Nie ukrywał jednak dużej sympatii do dziewczyny.
-W takim razie czekam z niecierpliwością na zaproszenie... Oczywiście jeśli będę go godzien. - dodał chłopak pokornie, przebiegając obok trybun. - Swoja drogą Maya, dlaczego ty nie grasz w kosza? Odpowiedni wzrost, wysportowanie na wysokim poziomie, byłabyś dobra w te klocki! - obruszył się chłopak. - Co prawda osobiście sądzę, że nie powinnaś się marnować w sporcie z taką inteligencją i osobowością, ale mimo wszystko, tak dla hobby mogłabyś pograć. - dorzucił chłopak szczerze, po czym skierował się do składziku po jedną ze szkolnych piłek. Wybiegł z niego po chwili, kozłując piłkę u boku.

Weszła pewnie na halę sportową ubrana w króciutkie spodnie i bluzkę w z krótkim rękawem. Włosy spięła w kitkę. Minęła nie znanego jej chłopaka i dziewczynę i po krótkiej rozgrzewce, zaczęła biegać. Jej mięśnie jak zawsze przy większym wysiłku spięły się, ale nie było po niej widać, że się męczy. Po jakimś czasie stanęła kilka metrów od chłopka i dziewczyny i trzymając ręce na kolanach uspokajała swój oddech. Dopiero teraz mogła przyjrzeć się hali na spokojnie.
- fajnie tu - powiedziała sama do siebie.

Maya,jak na rasową kocicę przystało,przyjęła warunki jego małej "rozgrywki". W przeciwieństwie do chłopaka, nie ruszyła się z miejsca,obserwując go jedynie spod długich ciemnych rzęs. Przypominała przyczajonego lamparta, gotowego w każdej chwili do ataku. Było w tym trochę prawdy.
-Nie słodź Cromwell..-rzuciła,bawiąc się swoimi długimi,pomalowanymi na ciemno paznokciami. Jeszcze przed nauką na Uniwersytecie Cambridge, kilka razy dała się namówić na pracę w charakterze modelki. Maya wiedziała doskonale,jak dobrze wyglądać. W końcu dziewczyna oparła rękę na biodrze, nadal nie spuszczając oka z Sebastiena. Jej głos był na tyle donośny,że nie musiała krzyczeć,aby ją usłyszał.
-Czy naprawdę sądzisz,że przyjemnością byłoby dla mnie bieganie za piłką po boisku i pocenie się w tych niezbyt gustownych strojach?..-spytała,a właściwie wygłosiła na ten temat swoją opinię. Podobną odpowiedź z resztą otrzymała nauczycielka, która na pierwszym roku miała zajęcia z wychowania fizycznego z panną Sexton. Nie udało się jej namówić ani na koszykówkę,ani na siatkówkę,ani na jakąkolwiek dziedzinę z zakresu lekkoatletyki. Mayi nie sposób było do niczego zmusić. Zawsze miała gotową odpowiedź. Oczywiście w cale nie oznaczało to,że dziewczyna stroniła od sportu. Liderka Omega Phi dbała o siebie nie tylko w kwestii wyglądu. Wolała jednak zajęcia w siłowni lub popularny ostatnio jogging.
Słysząc dodatkową parę kroków na sali,zerknęła przez ramię. Przerwać postanowiła im panna Blair, która z resztą ubiegała się o członkostwo w Omega Phi.

Przybycie na halę jakieś nieznanej zupełnie Sebastienowi uczennicy Cambridge tylko na chwilę odciągnęło uwagę chłopaka od Mayi. Blondyn zmierzył wzrokiem rozgrzewającą się dziewczynę i postanawiając jej nie przeszkadzać skupił się ponownie na Mayi.
-Pocenie się czasami bywa przyjemne. - powiedział chłopak pogodnie, niczym wpajając małemu dziecku jedną z wartości życiowych. - W Twoim wykonaniu pewnie też wygląda wyjątkowo atrakcyjnie. - dorzucił po chwili, ale też szybko zmienił temat, by czasem nie rozjuszyć rozmówczyni.
-Panno Sexton, czy panienka uważa, że mój super strój koszykarza jest niegustowny? - zapytał urażony, rozkładając ręce na bok i spoglądając w dół, na swój tułów. - Mnie tam sie podoba... - ocenił cicho chłopak, po czym obrócił się wokół własnej osi, stanął przodem do kosza i wycelował sprzed czoła piłką, która trafiła wprost do siatki. To dziwne, że przy Mayi Sebastien nie stresował się tak, jak przy innych.

Usiadła na ziemi i oparła się o ścianę. Chwilka odpoczynku nikomu nie zaszkodzi a bynajmniej nie jej. Kolana podciągnęła pod siebie i przez chwilkę obserwowała jak chłopak obraca się wokół dziewczyny a potem celnie rzuca do kosza.
- dobry jesteś - powiedziała do chłopaka, dosyć głośno tak żeby usłyszał. Wiedziała, że to pewnie nie jego popisowy numer, ale dla niej to i tak był wyczyn. Zaśmiała się sama do siebie. Z pewnością jej gra w kosza wyglądała by zupełnie inaczej i chyba nikt nie mógłby tej gry tak nazwać z powodu wielu nieścisłości w zasadach gry, które by wyczyniała na boisku. Lena spojrzała trochę tęsknie w kierunku chłopaka i dziewczyny. Jak narazie była nowa i nie miała nawet z kim pogadać. Wkurzało ją to, ale jakoś nigdy nie miała okazji zagadać. Może dzisiaj się uda?

Niegustowny,aczkolwiek na Tobie wygląda nieźle..-oczywiście nie omieszkała przy tym zlustrować chłopaka od czubków sportowych butów,po frotową opaskę na czole. Niezaprzeczalnie łakomy kąsek. W końcu liderem Alfa Epsilion nie zostaje byle kto. Niestety, pan Cromwell prowadził dość rozwiązły tryb życia,dlatego Maya starała się trzymać go na dystans. Nie zawsze jednak jej to wychodziło, z uwagi na nieukrywaną sympatię chłopaka co do jej osoby. Prawda, dziewczyna bywała próżna.
Słysząc,że panna Blair jednak postanowiła się odezwać, Maya na moment na niej utkwiła wzrok. Całkiem nieźle. Jak wiadomo bractwa Omega Phi oraz Alfa Epsilion już dawno nawiązały bardzo przyjazne stosunki. Punkt dla Leny,co nie oznaczało jeszcze,że Maya ma zamiar przyjąć ją do bractwa. Członków dobierała starannie,nie czyniąc jednak z Omega Phi jakieś specjalnej elity. Szukała dziewcząt inteligentnych i z klasą. Jej trudy doceniali między innymi panowanie a Alfa Epsilion.

-Uważaj, bo się zarumienię. - rzucił przez ramię w stronę Mayi Sebastien, po czym podbiegł po piłkę. Przystanął pod koszem i kozłując piłkę obok nogi spojrzał w kierunku dziewczyny, która oceniła jego rzut. Sebastien przez chwilę zawiesił na niej wzrok, oceniając ją uważnie. Próbował rozgryźć, czy to kolejna jego fanka, czy zagubiona w szkole uczennica, nie wiedząca co się dzieje w szkole, czy też zwyczajna dziewczyna, chcąca nawiązać nowe znajomości. Nigdy jej tu nie widział, prawdopodobnie była nowa, więc Sebastien skłaniał się przy tej ostatniej możliwości. Ukłonił się z dużą przesadą w jej kierunku, z iskra w oku. Być może to tylko światło potężnych lamp na suficie hali, odbijające się w jego oczach...
-Lata praktyki... - mruknął cicho Sebastien, po czym rzucił piłkę w jej kierunku. - Sebastien Cromwell. - przedstawił się i skinął głową, obserwując, jak piłka kieruje się w stronę dziewczyny i zastanawiając się, czy chociaż ją złapie... - Ty pewnie też jesteś dobra, hm? - zapytał dość wyzywająco Sebastien, krzyżując ramiona na klatce piersiowej.

Czy aby dopiero co nie wspomniałam o rozwiązłym życiu pana Cromwella? Widać to było silniejsze od niego. Maya coś o ty wiedziała, dlatego też nie miała zamiaru wiązać się z tym osobnikiem,ani żadnym mu podobnym. Prawda była taka,że najlepiej było jej samej. W żadnym wypadku nie czuła się jednak samotna. Mężczyźni pojawiali się w jej życiu na każdym kroku,ale w tym wypadku miała akurat na myśli swoje przyjaciółki oraz siostry z bractwa. Na chłopcach za bardzo nie polegała. Byli zawodni.
Z sytuacji,jaka wywiązała się na boisku mogła się tylko zaśmiać. Rzecz jasna - zrobiła to jak dama,zasłaniając usta dłonią. Bastien był całkiem imponujący,i do tego miał podzielną uwagę. Potrafił rozmawiać z dwiema dziewczętami na raz. Maya nie miała zamiaru testować umiejętności blondyna.
-Musisz mi wybaczyć Sebastien,ale sprawy naglą..-stwierdziła,szperając w torebce, z której po chwili wyciągnęła bardzo dziewczęcy, różowy telefon komórkowy marki Motorola.
-W razie czego, wiesz gdzie mnie szukać..-rzucił w formie pożegnania, jednym ruchem otwierając klapkę komórki. Potem ruszyła w stronę wyjścia z hali,maltretując parkiet obcasami swoich szpilek. Odgłosy kroków ucichły dopiero,gdy dołączył do nich trzask zamykanych drzwi.

Odwróciła się nagle i ledwo co złapała piłkę - tak jestem mistrzynią w koszykówce - powiedziała ironicznie i wstała, bluzka z tyłu jej się nieco podwinęła, dlatego szybkim ruchem ułożyła ją sobie na ciele tak jak miała być i popatrzyła się w kierunku Sebastiena - Jestem Lena Blair, nowa - uśmiechnęła się i odrzuciła mu piłkę. Oparła jedną nogę o ścianę i poprawiła swoją kitkę - raczej specjalizuje się w begach bez piłki a nie w bieganiu z piłką - spojrzała tym swoim spojrzeniem na nowego znajomego. Wyglądał całkiem nieźle. Zlustrowała go od stóp do głowy po czym jej wzrok znów zastygnął na jego oczach. Praktycznie zawsze jak z kimś rozmawiała musiała się na niego patrzeć.

Sebastien wyprostował się i odprowadził wzrokiem Mayę, uśmiechając się pod nosem. Poświęcił chwilę uwagi innej dziewczynie i panna Sexton już po sekundzie poczuła się ignorowana. Najwidoczniej nie uśmiechało jej się stać obok bezczynnie. Chwila nieuwagi wobec niej zazwyczaj tak się kończyła - odejściem dziewczyny. Uwielbiał ją mimo wszystko. Sebastien nigdy nie potrafił zrozumieć postępowania kobiet i ich sposobu myślenia, dlatego też nie wiązał się z żadną na dłużej, to jedyny powód jego postawy wobec dziewczyn. Żadna nie poznała go dogłębniej i on też żadnej tak nie poznał. Można by powiedzieć, że testował dziewczyny, poznawał je stopniowo, czyniąc każdą z nich bynajmniej swoją znajomą.
-Dzięki za notatki! - zawołał jeszcze, zanim drzwi za nią zatrzasnęły się, po czym spojrzał znów na nową dziewczynę. Złapał piłkę, którą mu odrzuciła.
-Ah, w takim razie chyba lepiej byłoby trenować na zewnątrz? Z tego co wiem do biegania najlepsze są otwarte przestrzenie. - powiedział chłopak, kozłując powoli piłkę i uważnie obserwując, jak ta odbija sie miękko od podłoża. Po chwili złapał ją w obie dłonie i podniósł wzrok z powrotem na pannę Blair. - I czemu stoisz pod ścianą, zamiast biegać, co? - zapytał zaczepnie, unosząc jedną brew do góry, patrząc na nią uważnie - tak jak zawsze bezczelnie wpatrywał się w każdy element jej twarzy, jakby zaraz ktoś miał go odpytać ze szczegółów na niej tkwiących.

Jako, że Sasza miała ze sobą jedynie strój sportowy (tylko tyle zdołało jej się porwać rano z domu) naturalnie łatwo było domyślić się, że przyjdzie akurat na halę. Początkowo myślała nad boiskiem, ale perspektywa biegania za piłką w krótkich szortach przy takiej pogodzie wydawała jej się przerażająca. Odwiedziła szatnię, wkładając na siebie swój strój. Czyli w skrócie bardzo krótki dół i dopasowaną koszulkę na szerszych ramiączkach. Ot, taki standard. Hala przyciągnęła ją z jednego ważnego powodu. Była jej drugim domem no i wewnątrz było ciepło. Tym bardziej kiedy uprawiało się sport. Zmarznięta, aczkolwiek całkiem dobrze prezentująca się dziewczyna przystanęła już w progu sali, obserwując dwie sylwetki. Jedną bardzo dobrze jej znaną a drugą niekoniecznie. Przeszkadzała, ale nic sobie z tego nie robiła. Weszła do środka lekkim krokiem, starając się nie zwracać na siebie uwagi, co prawda mówiąc było mało możliwe. Delikatny, acz aromatyczny zapach jej perfum zdążył wypełnić powietrze. -Wybaczcie, że przeszkadzam, ale nie mam się gdzie podziać...-rzuciła, prosto z mostu, wzruszając ramionami.

-Sasza. - Sebastien wypowiedział jej imię nieco zaskoczony. Był niezwykle zafascynowany faktem, że halę odwiedza więcej kobiet, niż mężczyzn. Czasami czuł się samotnie wśród płci pięknej. - Ty nie masz się gdzie podziać? Nie żartuj sobie... W każdym bądź razie miło znów Cię widzieć. - Bastien uśmiechnął się niewinnie i takim też wzrokiem zmierzył jej sylwetkę. Jedynym plusem kobiet na boisku były ich skąpe ubrania. - Rozgość się. - zachęcił ją blondyn wciąż z tym samym uśmiechem na twarzy, po czym wykonał dwutakt i jednak nieco wybity z rytmu minął obręcz o kilka centymetrów.

Liderka Omicron Chi Delta wzruszyła jedynie ramionami. -Tak. Zostałam bezdomna. Wszystkie z bractwa gdzieś wybyły, zostawiając mnie bez klucza. Chyba znowu czeka mnie noc na wycieraczce.-stwierdziła, zostawiając torbę na ławce, tak gdzie zwykle. Dopiero teraz znalazła chwilę żeby przyjrzeć się dziewczynie. Blondyna. Sasza na pewno jej nie znała w innym wypadku by ją zapamiętała. -A, muszę przyznać, że dobrze graliście.-dodała, wspominając poranny mecz i uśmiechając się do głównego sprawcy wygranej Cambridge. -Gratuluję no i uważam, że przydałaby się wam jakaś nagroda.-dorzuciła, przygryzając od wewnątrz policzek. Chłód dalej jej doskwierał, ale była bezsilna. Myślała, że się jakoś rozgrzeje biegając, ćwicząc czy cokolwiek. No, ale sala była zajęta. Pozostało jej jedynie rozcieranie lodowatych dłoni.

Sebastien uśmiechnął się tym razem na prawdę dość szczerze. Wspomnienie porannego meczu przyprawiało go o dobry nastrój. Grało mu się dzisiaj wyjątkowo swobodnie i lekko. Zresztą, cała drużyna była dziś w dobrej formie.
-A tak nagroda by się przydała, zgadzam się. - powiedział Sebastien zachłannie, kiwając głową. - Masz jakiś pomysł co do nagrody? No i ja muszę przyznać, że kibicom również nagroda się należy. - dodał po chwili, uchylając głowę w kierunku Saszy. Sebastien podszedł do niej bliżej, przerzucając piłkę z dłoni do dłoni. Zauważył, że dziewczyna lekko drży, czyżby z zimna?
-Mogłaś się cieplej ubrać Kowaliew, nie żebym miał tam coś do twojego ciała, ale o zdrowie jako sportowiec powinnaś dbać. - powiedział chłopak nieco poważniej, nadal bawiąc sie piłką.
-I chyba żartujesz... Cromwell nie pozwoli ci spać na wycieraczce przed swoim domem. - powiedział walecznie blondyn. - Swoją drogą... Jak ty rządzisz skoro nie masz klucza do domu bractwa, hm?
Chłopak zamilknął na chwilę, bo przed oczami stanęła mu sytuacja, gdy sam został bez klucza i do rana czekać musiał, aż Aaron raczy wrócić do domu bractwa. Nieco speszony powrócił myślami na halę i marszcząc brwi zerknął z góry na Saszę.
-Masz darmowy nocleg w domu Alfa Epsilion. - powiedział Sebastien zdecydowanie.