Most na rzece

Stary, pamiętający jeszcze czasy renesansu,kamienny most łączący Uniwersytet z resztą wioski Cambridge. Przejście zbudowane jest nad wąską rzeką opływającą tereny uczelni od strony zachodniej. Odradzam jednak przychodzenie tu w czasie przerw, ponieważ dojście do budynku szkoły zajmuje ok.15 minut.

Na szczęście szkolne mury Cambridge były zawsze otwarte dla studentów. Tony nie miał więc większego problemu dotarciem na most. Z resztą stanowił on główną drogę prowadzącą do miasteczka,a tam właśnie wybierał się chłopak. Zachęcony słońcem oraz gnany potrzebą, zatrzymał się właśnie nad rzeką, wyciągając z kieszeni paczkę papierosów. Nawyk nie do wyleczenia,tymbardziej,że jako osoba ciekawska,zaczął dość wcześnie. Ograniczał się jednak do najwyżej kilku papierosów dziennie.

Sasza nie wiedziała do końca gdzie właściwie ma zamiar dotrzeć. Szła bowiem przed siebie, bez żadnego celu, kopiąc beznamiętnie jakiś mały kamień. Jedynym celem dziewczyny była chyba tylko ucieczka ze szkoły choćby na chwile. Mimo, że lubiła naukę, teraz miała stanowczo dość książek a pogoda zachęcająca do spacerów tylko przyczyniła się do wycieczki. Ciemnowłosa przystanęła na chwilę, opierając całym ciężarem ciała o kamienny murek mostu i wychylając za niego. Woda leniwie płynęła dalej, cicho szumiąc, co wpływało na nią kojąco. Zaczęło ją jedynie zastanawiać dlaczego nie odkryła tego miejsca, tego sposobu na wyciszenie w ubiegłym roku.

A sądziłem,że Omicron Chi Delta już wymarły..-rzucił Tony, najwyraźniej niezauważony przez dziewczynę. To fakt, bractwo było bardzo wybredne co do wyboru nowych członkiń. Chłopak, jako lider, miał o tym swoje własne zdanie, które jednak również dla siebie zatrzymał. Mimo to, bractwa Zeta Eta Sigma i Omicron Chi Delta od paru lat żyły w zgodzie,dlatego też Tony wyciągnął w stronę dziewczyny paczkę z papierosami.

Czyjś głos wyrwał ją z zamyślenia czy lekkiego otępienia. Odwróciła swoją głowę w stronę, z której dochodził, zauważając wysokiego blondyna, którego z łatwością skojarzyła z bractwem Zeta Eta Sigma. Pokręciła przecząco głową, patrząc na paczkę papierosów. Nie paliła. Nie czuła pociągu do tytoniu, ale zapach dymu wcale jej nie przeszkadzał. -Jak widać na załączonym, nędznym, ale jednak obrazku żyją.-odpowiedziała, zastanawiając się czy aby na pewno nie została ostatnią członkinią.

Spoko, to początek roku. Zeta Eta też świeci pustkami..-zapewnił ją. Sam nie był z tego powodu zadowolony. Bez braci było znacznie nudniej w tej szkole. Mimo to, pokładał nadzieje w pierwszorocznych. Już nawet przygotował kilka ciekawych zadań dla kandydatów na członków. Przypominając sobie o tym,uśmiechnął się sam do siebie,a potem schował paczkę papierosów z powrotem do kieszeni.

Dziewczyna wzruszyła ramionami, siadając na murku. Nie zdążyła stłumić ziewnięcia, ale w porę zasłoniła usta dłonią. Była niewyspana, bardzo niewyspana, ale to tylko i wyłącznie jej wina. -Tak. Niedługo zapewne pojawią się tłumy nowych, pragnących wyzwań i takich tam.-mruknęła pod nosem. -Mam nadzieję, że w tym roku pojawi się kilka normalnych dziewczyn, godnych zaufania.-dodała, wkładając dłonie do kieszeni jeansów. Normalnymi dziewczynami dla niej były te, które nie bały się połamanych paznokci, zabrudzonych ciuchów. Jednym słowem całkowite przeciwieństwo do członkiń bractwa Omega Phi, słodkich, różowych landrynek, do których wzdychała cała część męska Cambridge.

Bardziej martwiłbym się o Piłkę. Jeśli jeszcze raz przegramy z Yale, to Dyrektorka nie będzie zadowolona. Nadal mam przed oczami jej minę z Rozpoczęcia roku..-powiedział Tony rzucając niedopałek na ziemię i gasząc go czubkiem trampka. Zdecydował się na czarne bojówki i ciemny T-shirt,aby przyciągnąć jak najlepiej ostatnie promienie słońca. Jak wiadomo,w Wielkiej Brytanii jesień potrafiła być naprawdę nieznośna. Taki już urok tych wysp.
-To na szczęście nie mój problem,a raczej nowej kapitan. Jeśli dobrze pamiętam,została nią jakaś Melody?

Sasza skinęła głową, układając usta w grymasie zawodu, którego kryć nie miała zamiaru. -Tak. Nie mam pojęcia kim jest ani jak wygląda, ale musi być niezła. W innym przypadku znowu polegniemy, no a tego jako zawodniczka drużyny wcale bym nie chciała.-stwierdziła, postukując butami o ziemię. -Coś mi się zdaje, że nowe nie wykażą zbytniej chęci do sportu kiedy zobaczą naszych uroczych koszykarzy i piłkarzy. Następne zostaną pomponiarami.-powiedziała, zagryzając od środka policzek. Sama o mało co nie zapisała się do klubu gimnastycznego kiedy zobaczyła męską drużynę piłki nożnej. To wspomnienie zachowała dla siebie. Na szczęście nikt nie dowiedział się o tak głupim incydencie. Dawniej życie bardzo dziewczęcej uczennicy wydawało jej się idealne, a teraz gdyby miała zostać czymś takim na pewno by zrezygnowała za akademii.

Osobiście nie mam nic przeciwko Cheerleaderką-powiedział zerkając na Saszę,a potem dodał dla ścisłości -ani ich miniówką ani kolorowym topom..- Kto wie,co stałoby się z drużynami, gdyby nie te wdzięczne istotki wymachujące na boisku pomponami. Sam również miał je za puste lale, ale w ostatnim roku poznał kilka z tych dziewczyn na imprezie i okazały się one nie głupsze, niż pozostałe uczennice Cambridge,a z pewnością łatwiejsze w obsłudze.

Dziewczynie nie udało się ukryć uśmiechu, mimowolnie wpływającego na jej twarz. -Jakoś twoje podejście do nich wcale mnie nie dziwi. Pewnie dlatego, że tak uważa cała męska część uczelni.-rzekła, zakładając nogę na nogę. O tak. Ona także czasem miewała różne typowo dziewczęce odruchy. Mimo, ze zdarzały się rzadko i były dość popularne wśród płci żeńskiej, to jednak. -No w każdym razie ja się do miniówek ani tym bardziej pomponów nie nadaję.-dodała, podpierając się z tyłu rękami.

Ja też nie,ale jak powiedziała dyrektorka:"Musimy wspierać naszych sportowców i kibicować im z całych sił"...-zacytował. Zapewne tak wyglądała sytuacja i na Harvardzie i w Yale. Uczelnie rywalizowały ze sobą zażarcie od lat,a duch tej w rywalizacji został wpojony studentom już na starcie. Mimo to zdarzały się jednostki wyraźnie sportem niezainteresowane. Takich znaleźć można było w bibliotece. Oczywiście Tony osobiście nie stronił od biblioteki. Jako uczeń Cambridge musiał się uczyć i dobrze zdawał sobie z tego sprawę.

Melody była raczej niepocieszona. Właśnie wracała z zebrania drużyn sportowych. W tym roku również nie udało się jej wiele zdziałać. Piłkarki będą się musiały zadowolić 4 treningami tygodniowo,w tym 2 na hali sportowej. Na szczęście dokonała rzeczy wielkiej. Udało się jej zmusić dyrekcję, do uwzględnienia w budżecie nowych strojów dla zawodniczek. Po dość ciężkich 2 godzinach dyskusji w szkolnym sekretariacie, Melody nareszcie była wolna. Nie licząc oczywiście stosu zadań domowych czekających na dziewczynę. Dla własnego dobra psychicznego, odłożyła to na później. Zdecydowała,że prosto z zebrania ruszy w miasto. Po drodze natknęła się jednak na towarzystwo przy moście. Jak wiadomo więzy drużyny trzeba zacieśniać, dlatego też przystanęła przy Saszy, jeśli dobrze zapamiętała jej imię.
-Hej, jestem Melody. Kapitan

Uczennica zlustrowała go wzrokiem od góry aż do dołu, cwanie się uśmiechając. -No wiesz. Nie chcę cie obrażać, ale akurat nie potrafię sobie ciebie wyobrazić z pomponami.-wydobyło się z jej ust, nim zaczęła potupywać nogą. Od dłuższej chwili zastanawiała się czego jej brakuje. Odpowiedź nadeszła bardzo szybko. Sasza otworzyła torbę, wydobywając z niej zwykłego batona. Nie musiała martwić się o swoją wagę, bo była odpowiednia. No przynajmniej według niej samej, a zdanie innych, zwłaszcza chłopaków miała krótko mówiąc gdzieś. Słysząc nowy głos, zwróciła spojrzenie w tamtym kierunku. To co zobaczyła a raczej ktoś, kogo zobaczyła nie wyglądał zbyt imponująco. Ot taka sobie dziewczyna. -Sasza, twoja najlepsza zawodniczka, no przynajmniej w ubiegłym roku.-rzuciła, całkowicie zapominając o batoniku.

I najskromniejsza osoba w Cambridge..-dodał uszczypliwie Tony. Znany,ze swojego zuchwalstwa, przejął dowodzenie i minął Saszę, podchodząc do dziewczyny. Jako lider bractwa wiedział,że tego typu kontakty mogą na przyszłość dość obficie zaowocować. Poza tym,a z resztą..Nieważne. Chłopak uśmiechnął się,podając rękę szatynce.
-Tony Sohma, lider Zeta Eta Sigma..-przedstawił się, choć przypuszczał,że zapewne dziewczyna wie, z kim ma do czynienia. Po kampusie krążyło o chłopaku kilka plotek.

Tak wiem, przeglądałam wyniki..-skwitowała krótko raczej mało skromny,jak słusznie zauważył Tony, komentarz Saszy. Już w zeszłym roku Melody raz na zawsze udowodniła,że nadaje się na kapitana i przez drużynę została nim,niemal jednogłośnie, wybrana. Fakt, była wymagająca,ale pod koniec sezonu doprowadziła do pierwszej od 5 lat, wygranej Cambridge z drużyną z Oxford. Dość jednak wspomnień, bo jej uwagę przykłuł blondyn. Tak, znała bardzo dobrze mity dotyczące jego osoby. Koleżanki określały go jednym słowem: czarujący. Melody musiała przyznać im rację.
-Miło Cię poznać.

Dziewczyna nigdy nie należała do skromnych, ale o tym wiedzieli chyba wszyscy, którzy kiedykolwiek mieli z nią coś wspólnego. Fakt był faktem. Jeszcze żadna zawodniczka nie wykazała się w tylu meczach, żadna z Cambridge. Ręce skrzyżowała tuż pod piersiami. Nigdy nie przepadała za zawieraniem nowych znajomości, no w sumie podtrzymywaniem starych też nie. Była pewna, że kiedy tylko w szkole pojawią się członkinie bractwa, ponownie będzie miała z kim normalnie pogadać. Wszyscy poza dziewczętami z Omicron Chi Delta byli co do niej uprzedzeni. Może to i lepiej. Tym czasem przestała się odzywać, bo pierwszy raz w życiu postanowiła nie przeszkadzać innym. Nie to na pewno nie to. Po prostu się zamyśliła.

Na pewno Sasza jest równie jak ja ciekawa,jak poszło zebranie kapitanów?-zasugerował widząc sytuację. Sam nie należał do żadnego zespołu,ale sądził,że ich członkowie zawsze trzymają się razem. Przynajmniej obserwując męskie teamy. Widać u dziewczyn sytuacja wyglądała odrobinę inaczej. W sumie, w takim wypadku współczuł Melody, która musiała to wszystko pogodzić. Obserwując Saszę uznał,że reszta nie ma do tego zbytnich chęci.

Melody zerknęła na zawodniczkę kątem oka. No tak, najwyraźniej powtórzy się sytuacja z zeszłego roku. Życie w Sussex była znacznie prostsze. Jednak ktoś musiał podejmować trudny spolenia drużyny,a Melody uznano za najlepszą kandydatkę. Że tez podjęła się tej trudnej misji i zajęła to żadko doceniane stanowisko..Było już o 2 lata za późno na zmianę decyzji.
-Chyba całkiem dobrze. Rozkład treningów będzie taki sam,jak w zeszłym roku. Plus udało mu się wytargować nowe stroje dla Piłkarek. Rysie z Cambridge z pewnością będą się prezentować jeszcze lepiej..

-No to widać, że się sprawdziłaś.-powiedziała całkiem przyjaznym tonem. -Muśmy brać się do pracy. No i najlepiej jak najszybciej zacząć treningi. Nie chcemy żeby powtórzyła się sytuacja z ubiegłego roku.-zasugerowała, patrząc na dziewczynę. No a jednak jej obawy się nie spełniły. Na całe szczęście. Melody wyglądała na osobę, która wiedziała czego chcę, podobnie jak Sasza, co ją tylko uspokoiło. -No to teraz mogę spokojnie się podporządkować nowej pani kapitan...-dodała. Oczywiście nie miała zamiaru się podporządkowywać komukolwiek. Jej słowa tyczyły się tylko i wyłącznie boiska.

Tony był zdziwiony tym,jak szybko zmieniła się postawa Saszy. Mimo to,odetchnął z ulgą. Był wierny uczelni i z pewnością nie chciał,aby coś przeszkodziło drużynie w drodze po zwycięstwo. A skłócone zawodniczki nie wróżyły nic dobrego. Konflikt został, przynajmniej pozornie zażegnany. I dobrze, Melody wydawała się miłą dziewczyną. Z pewnością nie chciała mieć wrogów w swoim składzie.
-Dobra dziewczyny,to ja was zostawiam..-powiedział po chwili. W końcu most był tylko przystankiem na drodze chłopaka. Pożegnał się więc i ruszył w stronę miasta.

Jedynymi naszymi wrogami są Harvard,Oxford i Yale..-zauważyła słusznie Melody. Sasza, choć widocznie miała dość ciężki charakter, to jednak była doskonałą zawodniczką i cenną częścią drużyny. Zespół i tak był już okrojony,a utrata drugiej atakującej mogła mieć poważne konsewkencje. Na odejście Tony'ego zareagowała tylko krótkim skinięciem głowy. Miała poważniejszy problem,a Sasza była jedną z lepszych osób do jego przedyskutowania.
-Martwi mnie brak bramkarza. Nasz ostatni nabytek złamał rekę podczas wakacji. Rehabilitacja potrwa do zakończenia 1 ligii.

Ciemnowłosa skinęła jedynie głową na odchodne chłopakowi, powracając myślami do drużyny. -Coś tam słyszałam. W tym roku może być ciężko, chociaż jak zapewne wiesz Omicron Chi Delta jest bractwem, w którym skupiają się dziewczęta zainteresowane piłką nożną, szermierką też, ale zostańmy przy piłce. Mogę dać ogłoszenie no a chętne trzeba potem sprawdzić na jakimś dodatkowym treningu.-zaproponowała, postukując paznokciami o kamienny murek. -Innego wyjścia nie widzę.-dodała chwilę później.

Sprawę ogłoszenia omówiłam już z wydawcami gazetki szkolnej,ale popytaj też w bractwie..-zgodziła się, okręcając się plecami do kamiennego murka nie pozwalającego wpaść nikomu do wody,chyba,że na własne życzenia wdrapałby się na niego. Melody oczywiście nie chciała się zmoczyć. Bez problemów podcięgnęła się i usiadła na kamiennym brzegu tuż obok ramienia Saszy

Sasza pokiwała głową, przypominając sobie o batoniku, na którego teraz już nie miała ochoty. Wepchała go do jednej z kieszonek torby, po czym wstała z murka, odwracając się do niego przodem. -Popytam. No, ale na mnie już czas. Do zobaczenia.-rzuciła i nim Melody zdążyła zareagować, ruszyła przed siebie, uparcie szurając trampkami po ziemi. -No to teraz jeszcze tylko przeprowadzić rekrutację do bractwa...-bąknęła pod nosem, znikając za rogiem.