Rzeka Karola

Odwróciła swój wzrok do Brooke,
- Blair, jestem na II roku.
- Mam do Ciebie sprawę, drobnostkę. - Uśmiechnęła sie lekko poprawiając włosy.

- Słucham ciebie uważnie Blair ?. - spytała

Ten kto ją znał mógłby pomyśleć że Brooke podmieniono no ale cóż każdy kiedyś dorasta i tak jest z nią.

- Prof. Keenk, wiesz ten od Prawa Karnego mi Ciebie polecił, podobno bardzo dobrze sobie dajesz radę w tym temacie. Mogłabym prosić byś.. - Zawachała sie lekko, głupio prosić nowopoznaną o to dziewczynę o to, ale potrzebowała tego. Inaczej jej rodzice już do końca ją wydziedziczą. Albo co gorsza zakażą jej chodzić na treningi szermierki, co skończyło by sie tragicznie.
- Mogłabym prosić byś udzieliła mi korków? - Zapytała uśmiechajac sie nieśmiało.
- Wiesz, niedawno przeprowadziłam sie do Cambridge, i z Prawa Karnego można by powiedzieć że jestem zielona.. - Mówiła dziewczyna, modląc się w duchu by się zgodziła. Może nie była zbyt pilną uczennicą, ale szermierka była dla niej częścią życia..

- No jasne że ci pomoge. To dla mnie nic trudnego a jeżeli to ma ci pomóc to tym bardziej będe zadowolona pomagając tobie w nauce. No to kiedy chcesz zaczać dokształcanie z Prawa Karnego ?. - spytała z miłym uśmiechem

No cóż może i Annie miała troche racji ale ogólnie Brooke sie zmieniła, bardziej pomagała innym dbając o ich dobre stopnie

- Dzięki Ci, będę Twoją dłużniczką. - Uśmiechnęła sie z wdzięcznością. W końcu jutro egzamin, musi dać sobie jakoś radę.
- Jak najszybciej. - Uśmiechnęła się.
- Tylko, gdzie mogłyby się one odbyć..? - Spytała niepewnie. Spojrzała na niebo, tutaj nie da rady w końcu w każdej chwili może zacząć padać. A pokój w akademiku Blair tym bardziej odpadał...

- Nie będziesz wszystkie siostry z naszego bractwa pomagają w miare swojich sił innym w nauce. Ja bym proponowała biblioteke akademicką w razie czego będziemy mogły szybko skorzystać z jej zaplecza pedagogicznego bo mają tam naprawde wspaniałe ksiązki - powiedziała

Uśmiechnęła się do dziewczyny, była naprawdę wdzięczna że sie zgodziła.
- Nie proszę Cię, tylko nie tam. Tylko nie szkoła. Po wczorajszym dniu mam jej delikatnie mówić.. dość. - Uśmiechnęła sie niezręcznie. Wczoraj cały dzień właśnie tam spędziła by zrozumieć coś. Jednak nic z tego. Pustka dalej. A uniwersytet i wszelakie jego pomieszczenia, po prostu... sie jej obrzydziły

- No to może wypożyczmy książki z przemiotu i udajmy sie do jakiejś kawiarni w mieście tam także można sie uczyć. - powiedziała

- Książki jak mam przy sobie - Skinęła na wypchana torbę, cąły czas się uśmiechajać do dziewczyny.
- A co do kawiarni.. Nie chciałabym sie narzucać, wiem że i tak zawalam Ci pewnie sobotnie popołudnie, obiecuję że juz niedługo je wynagrodzę - usmiechnęła sie do dziewczyny.
- Ale czy nie lepszy, od kawiarni będzie np twój pokój? - Zapytała niezręcznie. Nie często o coś prosiła, ale, to była dla niej srpawa życia czy śmierci, musi to zaliczyć.
- Przepraszam, jeżeli sie narzucam to po prostu powiedz.. - Wiedziała że to niestosowne, jednak pomyślała ze lepszy był by cichy pokój Brooke, niz zatłoczona kawiarnia..

- Dobrze możemy sie także uczyć w siedzibie mojego bractwa. O ile ci to oczywiście odpowiada. - powiedziała

Poprawiła kosmyki włosów wypadające jej zza opaski

- Dzięki, to będzie najlepsze wyjście - Uśmiechnęła się do dziewczyny.
- To możemy juz teraz? - Zapytała wciąż szczęśliwa ze dziewczyna sie zgodziła

- No jak chcesz możemy już teraz tam sie udać. - powiedziała

Przewiesiła torbe na drugie ramie

- Okej, to chodźmy. - Odpowiedziała przyjaznym tonem do dziewczyny. Związała włosy w kucyk, i czekała aż Brooke ją zaprowadzi.

- No to w droge - powiedziała

Ruszyła drogą prowadzącą do siedziby bractwa.

Postanowiła udać się do '9 Cloud', jako że nie miała zamiaru sobotniego wieczoru spędzić przy książkach. Szła wzdłuż rzeki Karola, bo po pierwsze z kampusu do klubu właśnie tędy chyba było najbliżej, a po drugie tereny te są bardzo przyjemne, ponadto wieczór był wyjątkowo ładny. Powoli mijała grupki uczniów zmierzających w to samo miejsce co ona, lub wracające do akademika. Nie przypominała Olivii jaką można spotkać w wersji codziennej. Sprany t-shirt i rurki, zamieniła na zwiewną granatową sukienkę, zamiast trampków miała szpilki, chociaż nie tak wysokie jak nosiła liderka Omega Phi - panna Sexton, to i tak podkreślały jej zgrabne nogi. Włosy spięła lekko nad karkiem, puszczając niewinne fale - co powodowało efekt artystycznego, ale jakże uroczego nieładu.
Po kilkudziesięciu metrach znikła z pola widzenia.

Dziewczyna wracała właśnie ze spotkania z bratem,które miało miejsce poza miastem.Wracając postanowiła się wybrać nad rzekę Karola,bo od ponad roku tam jej nie było.I jak przypuszczała nic tam się nie zmieniło,te same drzewa,krajobraz.Dziewczyna usiadła na trawie niedaleko rzeki,wsłuchując się w szum drzew i wpatrując w rzekę.Jak na razie była tu sama.Wiatr lekko rozwiewał jej sukienkę,którą zakładała na właśnie takie okazje.A było ich tak mało,jak rzadko można było zobaczyć pannę Torres ubraną tak oficjalnie.Włosy miała niecodziennie spięte w wysoki kok.Ubrała też czarną marynarkę,więc naprawdę kto by teraz ją zobaczył na pewno byłby pod niemałym wrażeniem.Preity podparła głowę na kolanach i zaczęła śpiewać piosenkę,która dopiero przyszła jej do głowy.

Arnie pojawił się nad rzeką. Ładna to była rzeka, woda prawie przeźroczysta, zupełnie inaczej niż w Niemczech. Tam rzeki przypominały bagna, brudne moczary, chociaż na szczęście nie każda. Były tam też ładne rzeki, nie przeczę, ale ta była o wiele czystsza niż tamte razem wzięte. Po jakimś czasie spacerowania brzegiem rzeki natknął się na jakąś dziewczynę, albo kobietę. Sam nie wiedział ile ta osoba ma lat. Twarz jeszcze młodzieńcza, ale fryzura i ciuchy takie jakieś starszawe. Zastanawiał się czy zagaić, czy raczej sobie odpuścić. Ciekawość wygrała.
-Witam.
Powiedział, bo było to słowo dla niego w miarę neutralne.

Jej twarz była młodzieńcza,ubiór również.Niesforne kosmyki włosów zaczęły powoli wypadać jej ze starannie wiązanego koka,nad budową którego męczyła się ponad półtorej godziny.Szarpnęła ręką za gumkę,która utrzymywała jej włosy w porządku i założyła ją sobie na rękę.Dopiero teraz usłyszała że ktoś tu jest.Obróciła głowę do tyłu i zobaczyła jakiegoś faceta czy chłopaka,nie była w stanie określić bo światło bijące z pobliskiej lampy było za słabe aby dostrzec jego rysy twarzy.
-Witaj...skąd Cię przywiało?-Zapytała stopniowo odwracając głowę od niego i wracając do wpatrywania się w jezioro.Nawet nie chciało jej się zastanawiać kim jest ów chłopak,większą istotność odgrywało pytanie skąd on się tu wziął.

"Skąd Cię przywiało?" - to pytanie utwierdziło go w tym, że jest to dziewczyna, jeśli byłaby to kobieta, np. jakaś pani profesor, to jej pytanie by tak nie brzmiało.
-Ze szkoły, a mianowicie z pokoju 311 z akademiku, a Ciebie?
Zapytał, po czym podszedł bliżej lekko się uśmiechając. Dziewczyna mogła go teraz obejrzeć w pełnej krasie. Miał na sobie białą koszulę wyciągniętą ze spodni i rozpięte 3 guziki od góry, jeansy i adidasy. To był jego tradycyjny strój, a gdy było zimniej to zakładał jeszcze na to kurtkę skórzaną. Oparł się o jakieś drzewo i przyglądał się swojej rozmówczyni.
-Arnold Meyer, miło mi poznać.
Rzucił szybko.

-Preity Torres-Przedstawiła się i podała mu rękę,oczywiście po to aby ją uścisnął.Przyjrzała mu się dokładniej i doszła do wniosku że wygląda jak normalny facet.Nic w nim nie było nadzwyczajnego.
-Który rok? Pierwszy,drugi?-Zaczęła strzelać,bo faktem było że nigdy nie widziała chłopaka.A te roczniki były jej najmniej znane.Wiatr rozwiał jej włosy po raz kolejny tworząc niezwykły rozgardiasz na jej głowie.Dziewczyna uporządkowała go jednym ruchem ręki wzdłuż głowy.Złączyła stopy i powróciła do wpatrywania się w jezioro,co robiła na pierwszym roku studiów.

[Słuchaj ja musze lecieć.Jeśli chcesz to sobie idź a jeśli nie to tu zostań i jutro najwyżej dokończymy]

[jutro dokończymy, nie ma sprawy ]

Chłopak ponownie się uśmiechnął, lecz jak kultura nakazywała zamiast podania ręki delikatnie ją ucałował. Ojciec wychowany, brat wychowany, matka wychowana, więc czemu on miałby odbiegać.
-II, a Ty?
Zapytał chcąc przedłużyć rozmowę. Stanął tym razem przy niej i spoglądał tak jak ona w taflę wody, miał ochotę zrzucić ją w toń wodną, ale nie wiedział czy umie pływać, a poza tym takie powitanie nie jest chyba niczym przyjemnym, tym bardziej, że znają się dopiero od kilku chwil.

Szła wzdłuż rzeczki, co chwila kąpiąc jakieś kamienie. Miała cienką spódniczkę a na to płaszcz. Wiatr który się zmugł rozwalał jej twarz, i tak jej włosy dawał do tyłu. Z daleka zobaczyła, jakiegoś faceta rozmawiającego z Preity więc podeszła do nich
- witam - uśmiechnęła się i zwróciła do Preity - wreszcie widzisz mnie w normalnym stanie - zasmiała się po czym zwróciła się do chłopaka - Diana a Ty - spytała i przypatrzyła mu się.

Chłopak spojrzał na przybyłą dziewczynę. O kolejna dziewczyna, pomyślał i lekko się uśmiechnął. Zastanawiał się czy w tej szkole nie ma facetów, ale cóż, mniej facetów, tym więcej dziewczyn dla niego.
-Arnold Meyer.
Przedstawił się dziewczynie i ponownie lekko się uśmiechnął. No i zgubiły mu się tematy, tak to jest. Zawsze, kiedy trzeba to o wszystkim zapomina. Zaśmiał się w duchu. Latarnia niedaleko oświetlała dziewczynę, więc nie musiał się wysilać by dostrzec jej delikatne rysy.

- nowy - spytała - bo ja Cię nigdy nie widziałam. Przyjrzała sie jeszcze dokładniej chłopakowi. Jakoś nie mogła go ocenić, choć najczęściej się jej to udawało. Tym razem nie mogła rozszyfrowac osobowości Arnolda. Jej oczy wyrażały tera taką ciekawość tą osobą. Wydawało jej się, ze jest na II lub III roku. Jej płaszczyk delikatnie się rozpiął od tego wiatru czy tam czegość. Tak sobie stała i czekała na odpowiedz Arnolda

-Właściwie to tak, jestem tu jakieś 2-3 dni.
Lekko się do niej uśmiechnął. On po prostu bardzo lubił się uśmiechać do kobiet. Taki już miał nawyk, gdy widział dziewczynę to jego usta machinalnie wyginały się w delikatny uśmiech. A tym bardziej teraz, gdy wyczytał ciekawość z twarzy dziewczyny. Nie wiedział, czemu jest taka ciekawa. Może faktycznie tutaj nie było chłopaków? A może była bardzo znikoma ilość, taka, że dziewczynom brakowało męskiego towarzystwa, uścisku i takich tam rzeczy. Arnold mógł jej od razu opowiedzieć wszystko, ale czekał, aż ona będzie dopytywać, dociekać. Może więcej się o niej dowie.