Rzeka Karola

To może będziesz mnie pobudzał,jak już zasnę pisząc te bzdury?..-zaproponowała z goryczą. W kierunku Nauki Socjalne i Polityczne interesował ją głównie człon "Socjalne". Z polityką raczej nie wiele miała do czynienia,ale chcąc studiować w Cambridge nie miała zbyt wielkiego wyboru.
Melody była nieuleczalną flirciarą. Wyrazu "pobudzał" nie użyła przypadkowo. Wszystkim dobrze znana,słabość Sebatiena nie przeszkadzała dziewczynie w pojedynczych skokach w bok. W końcu była jedną z "najgorętszych sztuk" na uczelni. Bogata,piękna i aktywna,była dla wielu smakowitym kąskiem.

Na Briana takie stosowanie słów w pewnym stopniu podziałało. Chłopak uśmiechnął się kącikami warg i zwilżył je zaraz językiem z dość głupim wyrazem twarzy.
- Mhm, czemu nie. Ale co z Niklasem? - spytał, zaraz wracając do rzeczywistości. Mimo tego, że brunet czasem dawał uwodzić się kobietom, to jednak zawsze miał też racjonalne spojrzenie na całą sytuację. Gdyby to ująć w jedno słowo, po prostu nie był łatwym facetem.

Uroczy w swojej ignorancji..-skwitowała krótko i uśmiechnęła się pobłażliwie, a uśmiech jeszcze dodał piękna jej i tak urodziwej twarzy.
-Niklas Luhmann był niemieckim socjologiem i prawnikiem. Interesował się głównie teorią systemu politycznego..-wyjaśniła. Dajcie spokój,Melody nigdy nie umówiła by się z kimś o takim imieniu. Wybaczyła też Brianowi jego niewiedzę z racji tego,że studiował medycynę. Poza tym chłopak był naprawdę słodkim okazem,o czym dziewczyna czasami dawała mu znać. Nie przeszkadzało jej też specjalnie to,że był młodszy,podczas gdy ona gustowała głównie w starszych facetach.

Na twarz chłopaka wpłynęły teraz rumieńce, które zaraz w jakiś sposób starał się zasłonić daszkiem swojej bejsbolówki. No tak, nie miał pojęcia o żadnym Niklasie.
- W takim razie chyba mogę Ci potowarzyszyć - oznajmił zaraz, kiedy w końcu ton jego głosu wydawał się być normalny, a nie pełen zawstydzenia swoją głupotą. Pierwszy raz w życiu ktoś go tak zagiął i na dodatek była to dziewczyna. Teraz postanowił, że pierwszą wolną chwilę jaka się nadarzy, wykorzysta na zagłębianie się w informacjach związanych z jej kierunkiem studiów.

Temat Niklasa postanowiła zakończyć, nie chcąc pogorszyć sytuacji. Było to nazwisko nieznane przeciętnemu obywatelowi,poza tym, gdyby Brian zaczął posługiwać się skomplikowanym słownictwem medycznym, lub nie daj Boże łaciną, Melody byłaby równie zdezorientowana.
Skoro już przyjął jej propozycję,postanowiła zadziałać w porę, to znaczy, zanim Brian się rozmyśli. Z ziemi podniosła się ze zwinnością kotki,a potem,chcąc trochę załagodzić całą akcję uśmiechnęła się i pomogła wstać Kenneyowi. Pusta butelka wylądowała wkrótce w pobliskim koszu.
-Za 3 punkty..-uznała dziewczyna. W sumie była już gotowa do drogi.
-To co? Idziemy?

- Celność bezbłędna - zaśmiał się przy wstawaniu i ruszył w stronę dziewczyny, wsuwając ręce do ciasnych kieszeni swoich czarnych, obcisłych rurek. Za chwilę już stał obok dziewczyny i oblizał wargi.
- W porządku, prowadź - uśmiechnął się zachęcająco, puszczając jej oczko.

Panna Kowaliow nad ranem zahaczyła o dom bractwa tylko żeby wziąć prysznic, przebrać się no i zebrać na wykłady. Wszystkie te czynności zajęły jej o wiele mniej czasu niż początkowo się spodziewała. Świeża, nie do końca wypoczęta i pachnąca zawiła się na uczelni. Jak każda grzeczna uczennica stawiła się na wszystkich wykładach a, że skończyły się nieco wcześniej postanowiła jeszcze trochę pobiegać przed powrotem do domu. Rzeczy zostawiła w szatni, zabierając ze sobą jedynie telefon i pieniądze. W długich, czarnych spodniach dresowych i krótkim topie tego samego koloru wyruszyła ze szkolnego dziedzińca. Nie była pewna gdzie dobiegnie, ale w głowie miała już mniej więcej zarys swojej trasy. Pierwszym przystankiem okazała się okolica rzeki Karola. Dziewczyna biegła dość szybko, więc już po kilkunastu minutach potrzebowała krótkiej przerwy. Przystanęła nad wodą, lekko uginając w kolanach nogi i podpierając się dłońmi o nie. Wzięła kilka głębszych oddechów, starając się uspokoić i wyciszyć. Dawno nie biegała, ale widocznie znowu powinna zacząć jogging. Kiedy było jej łatwiej, bo biegała razem z koleżanką no a teraz musiała radzić sobie sama.

I nie mogło być inaczej... W takie dni jak ten, gdy Cromwella rozpierała energia, chłopak nie mógł usiedzieć w miejscu. Nawet perspektywa ważnych zaliczeń następnego dnia nie zmusiłaby go do dłuższego siedzenia w bibliotece. Błyskawicznie dostał sie do domu bractwa, zarzucił na siebie ciepły dres i ruszył w kierunku rzeki Karola. Przechodziło tędy o tej porze wielu ludzi, kilku tak jak on wybrało się na popołudniowy jogging. Hala znudziła mu się po kilku ostatnich dniach, gdy tak intensywnie trenował przed meczem, dla odmiany przyda mu się więc coś innego niż kosz.
Sebastien biegł umiarkowanym tempem na alei wzdłuż wybrzeża, szlakiem wyznaczonym dla biegaczy.
Rozładować nadmierną energię, pozbyć sie braku koncentracji, odpocząć na chwilę psychicznie... To było teraz celem blondyna.

Odpoczywająca dziewczyna już z daleka zauważyła biegnącego blondyna. Jego widok tutaj, teraz i to w dresie, tylko utwierdził ją w przekonaniu, że nie może żyć bez sportu. -Szybcieej!-wrzasnęła, uśmiechając się delikatnie i tym samym płosząc kilka małych ptaków spacerujących tuż przy jej stopach. Od jakiegoś czasu i Sasza nie potrafiła usiedzieć w jednym miejscu a zwłaszcza nad książkami. Chyba jej zamiłowanie do ruchu, sportu powróciło, co bardzo ją cieszyło. W czasie wakacji mało trenowała i powoli odzwyczajała się od wysiłku. Co gorsza myślała nad rezygnacją z drużyny i zajęciem się na poważniej muzyką. Na całe szczęście powrót na Cambridge i panująca w domu bractwa atmosfera, skutecznie wyperswadowały jej tę myśl z głowy.

Na jego drodze znów stanęła Sasza, co specjalnie nie zdziwiło chłopaka. Podobnie jak on nie stroniła od sportu, co było jej kolejnym plusem. Sebastien przy takiej dawce energii, jaką miał dzisiaj w sobie, bez najmniejszego wysiłku dogonił brunetkę i zrównał się z nią.
-Witaj ponownie. Wyszłaś dzisiaj bez pożegnania, jak się spało? - zapytał chłopak, wciągając w nozdrza zimne powietrze. O to właśnie mu chodziło. W tym momencie nawet nie szczególnie interesowała go rozmowa z Saszą, ważne było tylko to, że niebo nad miasteczkiem było takie cudowne, wiał lekki wiatr, dodający mu niesamowitej świeżości, no i ta ogólna atmosfera poruszenia nad rzeką Karola, chęć życia. Nie mogło go nic teraz rozproszyć, czy poruszyć.

Brunetka odrobinę przyśpieszyła, wychodząc na prowadzenie. Odpoczywała wystarczająco długo a teraz powinna spalić resztę zbędnych kalorii. Wbrew pozorom i ona miała kompleksy a raczej (według niej samej) była realistką i wiedziała jak wygląda. -Spało...-tu na chwilę się załamała. Przecież właściwie nie spała, jednak wolała nie zagłębiać się w szczegóły. -Całkiem nieźle.-dokończyła, ponownie biorąc głębszy wdech chłodnego, aczkolwiek przyjemnego powietrza. Nie przewidziała, że będzie biegała na tyle długo i nie przygotowywała się jakoś specjalnie, wiec teraz głównym zajęciem jej rąk było odgarnianie włosów z twarzy. Przeważnie zaopatrzona była we frotkę, ale tym razem po prostu zapomniała. Trudno. Musiała jakoś sobie radzić, jak zwykle. -Za głupotę się płaci Kowaliow...-przemknęło jej przez myśl.

Sebastien truchtał za nią, nie odmawiając sobie ciekawego spojrzenia na jej sylwetkę. Wystarczyło jednak sie rozejrzeć, by zobaczyć wiele ładnych ciał. Wspaniałe miejsce na spędzanie popołudnia.
-Jak siostry znów zabiorą ci klucz, to nie krępuj sie. - rzucił chłopak z lekkim uśmiechem, po czym wyprzedził dziewczynę, stawiając dalekie kroki. Wysoki wzrost i adekwatnie długie nogi dawały mu pewną przewagę.
-Nie przeszkadzam, biegnę w swoim kierunku... Miłego wieczora Kowaliow! - pożegnał się, bo wolał biegać samotnie, po czym skręcił w jakąś boczną dróżkę, której właściwie nie znał. Sprintem przez las.

-Taa...-zdążyła jedynie mruknąć w kierunku chłopaka bo ten w błyskawicznym tempie zniknął jej z oczu. Miała już na dzisiaj dość biegania. Kręciło jej się w głowie właściwie nie wiadomo dlaczego. Chyba zbyt dużo świeżego powietrza na raz. Brunetka zawróciła, przyśpieszając i biegnąc z powrotem do szkoły.

Evangeline pojawiła się tuż nad brzegiem, wracając po popołudniowych wykładach na uczelni. Ostatnie zajęcia praktyczne z Architektury były chyba bardziej wyczerpujące niż jakikolwiek trening gimnastyki. Bynajmniej psychicznie... Dziewczyna poprawiła włosy rozwiane przez wiatr wiejący znad rzeki i stanęła na chwilę nad wodą, rozglądając się po okolicy. Rzeka Karola wydawała sie być najpopularniejszym miejscem na wieczorne spacery, co teraz było dość widoczne. Istne pielgrzymki przewijały sie teraz ścieżką obok, co Vangie jednak nie przeszkadzało. Dom bractwa z pewnością był teraz zatłoczony jej siostrami, a w jej pokoju panował od tygodnia taki bałagan, że tylko tam sypiała. Kawiarnie o tej godzinie były zatłoczone, a poza tym nie wzięła ze sobą pieniędzy - w końcu musiałaby tam coś kupić. Nie widziała innego wyjścia - projekt architektoniczny dokończy właśnie tutaj. Dziewczyna starannie wybrała suche miejsce, położyła na trawę kilka swoich zeszytów, po czym usiadła na nich lekko. Wyciągnęła duży arkusz i ołówek, po czym zaczęła szkicować. Dbała rzecz jasna o estetykę pracy i o wszelkie szczegóły, jak zawsze.
Dziewczyna niczym w transie, w świetle pobliskiej latarni kreśliła starannie zarysy projektu, nie widząc nic poza swoim arkuszem. W końcu po niemal godzinie skończyła. Wyciągnęła przed siebie swoje dzieło, przyglądając mu się krytycznie i stwierdziła, ze lepiej nie potrafi, dlatego tez dumna z siebie spakowała arkusz i wszystkie swoje zeszyty, wraz z przyrządami. Rozejrzała sie ponownie wokół, jakby znalazła się w nowym miejscu. Spojrzała na zegarek i stwierdziła, że jest jeszcze dość wczesna pora. Odniesie do domu swoje rzeczy i... Cóż. Czekało na nią miasto i jego uroki. Dziewczyna szybkim krokiem oddaliła się od brzegu, znikając po chwili w ciemności.

Teoretycznie Sasza powinna właśnie dokonywać ostatnich zmian w domu, który miał być niedługo gotowy na przyjęcie nowych członkiń, jednakże stwierdziwszy, że jeśli przemeblowanie przesunie się o kilka godzin nic się nie stanie. Nawet jej, zapracowanej liderce Omicron Chi Delta należał się odpoczynek. Niewiele myśląc, wybrała się na spacer wzdłuż rzeki Karola. Jak dotychczas trasę tą pokonywała zawsze w biegu. Już dawno nie miała czasu żeby idąc, móc obserwować złociste liście opadające z drzew. Ciemne, dopasowane jeansy i dłuższa bluza z kapturem miały zapewnić jej ciepło podczas tej niezwykle odkrywczej wędrówki. Umiarkowanym tempem, z dłoniami wsadzonymi do kieszeni, dowędrowała do pierwszej lepszej ławki, na której po chwili usiadła, zamyślonym wzrokiem wpatrując się w niespokojną powierzchnię rzeki.

Przyszła aby odetchnąć świeżym powietrzem. Ostatnie dni nauki były przytłaczające nawet jak dla niej tak więc uznała, że może spokojnie wyrwać sie z bractwa aby pospacerować.

Sasza nie znała wszystkich uczniów Cambridge. Niestety to zazwyczaj oni rozpoznawali ją i zawsze w takich sytuacjach czuła się niezręcznie. Lepiej sytuacja miała się z poszczególnymi bractwami czy klubami sportowymi. Ich członków, członkinie jeśli nie znała, to przynajmniej kojarzyła. Toteż trudno się dziwić, że i teraz, widząc mijającą ją dziewczynę, rozpoznała w niej członkinię Omega Phi. Nie reagowała. Bo co miałaby powiedzieć? Przeważnie rozmawiała jedynie kiedy zachodziła taka potrzeba a ta sytuacja do takich nie należała tym bardziej, że bractwa nie szczególnie za sobą przepadały. Brunetka przymknęła jedynie oczy, ponownie zakładając na uszy słuchawki i puszczając z MP3 smętną piosenkę. Taki nastrój...

Spojrzała na liderke przeciwnego bractwa. Co prawda nie miała w zwyczaju rozmawiać z członkiniami Omicron Chi Delta no ale zdarzały sie przypadki że odzywała sie do nich.

- Witam Saszo - powiedziała do niej

Dziś chyba Blair urządziła sobie turnee po Cambridge. Widząc dwie dziewczyny podeszła do nich, w końcu z kimś musi się tu zapoznać. Poprawiła torbę, w której trzymała wszystkie skaaarby <lol2>.
- Y.. Cześć? - Powiedziała niepewnie, dobra. Nie żeby była nieśmiałą, ale nie znała tu nikogo, no.

Pojawienie się kolejnej dziewczyny nie zrobiło na liderce większego wrażenia. A może jednak, bo właśnie w nowo przybyłej rozpoznała kandydatkę do Omicron Chi Delta. Niechętnie ściągnęła słuchawki, umieszczając je z powrotem na własnej szyi. -Taa...Cześć.-mruknęła, zagryzając policzek od środka. -Blair?-spytała niepewnie, nie do końca będąc pewną imienia ciemnowłosej. Obrzuciła spojrzeniem drugą uczennicę, tym razem blondynkę i skinęła do niej głową, ponownie wracając wzrokiem na może przyszłą siostrę. -Test nie do końca mnie zadowolił. Ba, prawdę mówiąc wypadłaś najgorzej.-rzuciła całkiem szczerze. -Zrób coś z tym. Mam nadzieję, że masz już pomysł co do zadania, bo teraz wszystko właśnie od niego zależy...-dodała, postukując paznokciami o oparcie ławki, na którym od dłuższej chwili spoczywało jej ramię.

Przysłuchiwała sie rozmowie dziewczyn a raczej monologu. A więc ta nowa dziewczyna była kandydatką do Omicron Chi Delta. Będzie musiała pogadać z Annie o nowych dziewczynach do ich bractwa. O ile ją złapie, ostatnim czasie wciąż mijały siebie gdy jedna wracała do domu druga wychodziła na zajęcia i na odwrót.

Przewróciła oczami na słowa liderki.
- Tak, niedługo. - Rzuciła lakonicznie, kierując swój wzrok teraz na drugą dziewczynę.
- Ty jesteś Brooke tak? Słyszałam że jesteś na III roku prawa. - Uśmiechnęła się do dziewczyny, znów poprawiając dużą torbę spoczywającą na jej ramieniu.

Lekceważenie liderki nie było zbyt dobrym posunięciem, ale cóż mogła o tym wiedzieć 'nowa'. Sasza ignorując zupełnie dziewczynę, wstała z ławki, nakładając z powrotem słuchawki i jak tylko najgłośniej się dało ustawiając głośność. Nie. Nie była zdenerwowana, ale szczęśliwa także. Jeżeli panna Carlise miała takie podejście do sprawdzianu i całego bractwa to, to chyba już było wystarczającym powodem, dla którego Rosjanka mogłaby mieć przed przyjęciem jej do siebie opory. -Żegnam...-rzuciła krótko, po czym nie oczekując żadnej odpowiedzi, której i tak za sprawą słuchawek zapewne by nie usłyszała, ruszyła przez siebie.

Spojrzała na odchodzącą Sasze. Dobra moze przesadziła, powinna się inaczej zachować lecz, teraz nie czas na to. Pomyślała żeby podejść do niej i jej to wytłumaczyć, jednak odrzuciła swoje myśli tak szybko, jak szybo one napłyneły do jej głowy. Blair nie była z tych co się płaszczą, choć zależało jej na bractwie i to bardzo. Jednak teraz inne sprawy wzięły nad tym górę. Postanowiła ze sprawę z Saszą załatwi już niedługo.

- Tak ja jestem Brooke DaSilva z Omega Phi i owszem jestem na III roku prawa a ty ?. - spytała

Poprawiła swój klasyczny żakiet który miała na sobie