Duża sala

Oj pomysłów to ona miała dużo. Chyba nawet zbyt dużo i większość z nich powinna pozostać tylko i wyłącznie w jej głowie. Tak byłoby zdecydowanie najlepiej. Słysząc kolejną poradę dotyczącą jej niewłaściwego stroju otworzyła usta żeby powiedzieć cokolwiek na swoją obronę, ale ostatecznie je zamknęła, nie znajdując żadnego, sensownego argumentu. Co do kluczy a raczej ich braku. Przecież to normalne, że czasem zdawały się nieciekawe wpadki. -Jedna z dziewczyn miała odrobić klucze pozostałym no i wzięła je ode mnie dzisiaj rano a ja taka dobra, ze się zgodziłam.-rzekła, dumnie wypinając pierś do przodu. Uśmiechnęła się niewinnie, bo rzeczywiście nie miała niczego na sumieniu. -Tak zupełnie gratis?-spytała, unosząc brew do góry. Czyżby dzień dobroci dla biednej, pokrzywdzonej liderki? Możliwe. -Myślałam, że się tutaj rozgrzeję...-dodała jeszcze w ostatniej chwili wymyślając coś. Tak, żeby nie było. Chwilowo całkowicie zapomniała o nieznajomej dziewczynie. Ta z kolei nie zwracała na siebie uwagi.

Sebastien odwrócił się w stronę kosza i mimo że był dobre parenaście metrów od niego, ambitnie wycelował piłką w jego kierunku, ta jednak minęła nawet tablicę i upadła na błyszczący parkiet, po czym potoczyła się gdzieś w stronę trybun. Chłopak odwrócił się z powrotem w stronę Saszy.
-Coś wiem o problemie związanym z kluczami... - powiedział Sebastien krótko, wsadzając dłonie do kieszeni spodenek.
-Nocleg oczywiście gratis... Chociaż nie. Pewnie kiedyś, w najmniej spodziewanym momencie zażądam zapłaty, ale na dzień dzisiejszy się tym nie przejmuj. - dodał chłopak poważnie tonem mówiącym, że to mało istotna rzecz. - Ale rozgrzanie za to masz zupełnie gratis. - dodał blondyn i nie mógł powstrzymać sie od uśmiechu. Potargał włosy liderce Omicron Chi, po czym zerknął przez ramię na Lenę, którą najwyraźniej pochłonął w końcu trening. Sebastien zawołał przez halę w jej kierunku jakieś słowa pożegnania, po czym zarzucił ramię na szyję Saszy i pociągnął ją w kierunku wyjścia z hali, nie tolerując żadnego sprzeciwu.

Odwróciła głowę w kierunku Sebastiena i mu pomachała. Nie była co prawda pewna czy w ogóle to zauważył, ale teraz najważniejsze były dla niej biegi. Nawet nie zdawała sobie sprawy jak bardzo to kocha. Bieganie uwalniało ją od stresów a po nim chociaż i zmęczona czuła się zadowolona. Dlatego biegała. Żeby nie czuć tak bardzo tego zmęczenia jeszcze podczas biegów myślała sobie o wielu różnych rzeczach w ogóle nie związanych z tą dyscypliną sportową. W tej chwili skoncentrowana była na nowo poznanym chłopaku. Ciekawe jak ich znajomość się potoczy. Może widziała go po raz ostatni , a może kiedyś zostanie jej najlepszym przyjacielem. Tak samo kiedyś myślała o narkotykach. Wezmę po raz ostatni a jednak zostały jej przyjaciółmi. Nie wyszło jej to na dobre, ale przynajmniej przekonała się, że umie biegać. uśmiechnęła się sama do siebie i zwiększyła swoją szybkość, żeby udowodnić samej sobie, że może lepiej.

Po dwu godzinnym treningu wzięła prysznic i wyszła.

Delikatny, świeży acz zmysłowy zapach unoszący się w powietrzu był niemal znakiem rozpoznawczym panny Kowaliow. Ponury dzień, niskie ciśnienie i kolejna nieprzespana noc, która jednakże nie pozostawiła na dziewczynie po sobie śladu. Prawdę mówiąc, Sasza nigdy nie wyglądała niekorzystnie, ale jak to dziewczyna doszukiwała się u siebie wad. Wszyscy korzystali z uroczego popołudnia, ale Rosjance nie chciało się wychylać nosa poza mury szkoły. Nawet perspektywa treningu nie wydawała jej się za ciekawa. Liderka Omikron Chi Delta wskoczyła w krótkie spodenki i sportowy podkoszulek na szerszych ramiączkach i wypuściła się na salę gimnastyczną. Nie pomyślała, że po tak brutalnej pobudce będzie miała ochotę jeszcze ćwiczyć, więc nie wzięła ze sobą niczego, czym mogłaby doprowadzić burzę ciemnych włosów do ładu. –Bywa…-bąknęła do samej siebie, wchodząc na halę. Jak uprzednio się domyślała, pomieszczenie było zupełnie puste. Czasem dziwiła się pozostałym uczniom, że nie korzystają z dóbr szkolnych. Ich sprawa. Widocznie nikt nie kochał sportu tak jak ona. Brunetka założyła nogę na jedną z drabinek, mniej więcej na wysokości swojej tali, rozciągając się.

Wchodząc na salę Sebastien niemal od razu dostrzegł Saszę. Przyzwyczaił się już chyba do jej obecności tutaj. Było dziwne, że dziewczyna taka jak ona, z tyloma obowiązkami i z taką pozycja społeczną wciąż przesiaduje na hali. Jednak dla Sebastiena była to nawet miła odmiana...
Jak zwykle ubrany w te same szorty co zawsze i luźny podkoszulek treningowy podszedł od tyłu do dziewczyny i gdy ta schylała się do swojej nogi, wyciągniętej na wysokości talii i zahaczonej o drabinki, ten docisnął ją porządnie, by się lepiej rozciągnęła. Może to niekoniecznie było komfortowe dla dziewczyny, jednak dobre rozciągnięcie to podstawa!
-Jak się masz Kowaliow? - zapytał wesoło, naciskając lekko, ale stanowczo na jej plecy.

Sasza czując na swoich plecach czyjś dotyk niemal automatycznie zwróciła swoją głowę w tamtym kierunku. Bastien...-stwierdziła rezolutnie, lekko się uśmiechając. Delikatny ból poczuła dopiero po chwili kiedy to niemal leżała na własnej nodze. -Ee...dzięki za pomoc.-wymruczała pod nosem. Była rozciągnięta, ale po wczorajszym joggingu miała okropne zakwasy, więc prawie każdy ruch był dla niej mało miłym doznaniem. No i to był właśnie główny powód jej wizyty na hali. Tylko tutaj potrafiła skutecznie się wyleczyć z cierpienia. Wysiłek fizyczny sprawiał jej ogromną przyjemność, satysfakcję.

Widząc lekki grymas na jej twarzy, Sebastien zaprzestał pomocy i stanął tuż obok niej, opierając się bokiem o drabinki.
-Ktoś mógłby powiedzieć, że liderka Omicron Chi zamiast rozciągać się godzinami na hali uczelni, pewnie ma lepsze zajęcia, np. spotykanie się ze znajomymi, zajmowanie się sprawami bractwa itp. Jak ty to robisz, że godzisz to ze sobą i jeszcze przesiadujesz tu niemal całymi dniami, hm? - zapytał chłopak, marszcząc lekko czoło. Sam od paru dni zastanawiał się nad tą kwestią i nie mógł dojść do żadnej sensownej odpowiedzi, czy jakiegoś genialnego pomysłu. Widać były osoby stworzone do takiego życia i osoby, które się do niego nie nadają...

Rosjanka zdjęła z drabinki nogę i teraz założyła na nią drugą niezwykle długą kończynę. Sama właściwie nie zastanawiała się jak to jest. I zapewne nigdy takie pytanie nie przyszłoby jej do głowy gdyby nie chłopak. Wzruszyła ramionami, starając się sklecić jakąś w miarę sensowną odpowiedź, co nie było łatwe, zważywszy, że właśnie pastwiła się nad samą sobą. Jej ciało powiedziało dość i to dosyć stanowczo, więc chwilowo zaprzestała. -Piszesz książkę?-spytała, uśmiechając się i opierając plecami o drabinki. -Łatwo wygospodarować czas na coś, co się kocha. No a bractwo i sport, oczywiście włącznie z prawem są takimi rzeczami. Tym bardziej, że na naukę czas mam...w nocy. Ludzie robią różne rzeczy niekiedy o wiele przyjemniejsze od ślęczenia nad książkami no, ale mi jak na razie wystarczają.-stwierdziła, omiatając wzrokiem pomieszczenie i ostatecznie ponownie zatrzymując wzrok na blondynie. -Kto jak kto, ale ty chyba o tym wiesz najlepiej...-dodała.

Sebastien pokręcił głową.
-Właśnie tego nie wiem. - zaprzeczył chłopak, odpychając się od drewnianych drabinek.
-Śpisz kiedyś? - zapytał zaczepnie chłopak, z lekkim uśmiechem na twarzy, zmierzając w kierunku składzika na sprzęt sportowy.
-Słuchaj! - zawołał Sebastien z głębi składziku. - Mamy zastój w imprezach, nie sądzisz? A skoro tak świetnie sobie radzisz z czasem, czego nie mogę powiedzieć o sobie... - Sebastien wyszedł ze składziku z piłką do kosza w dłoniach i przerzucał ją z jednej ręki do drugiej, kierując się w kierunku Saszy. - ... to może połączmy siły i zorganizujmy coś wspólnie, hm? Więcej ludzi, więcej pomysłów, więcej zabawy.
Czekając na reakcję Saszy, Sebastien skierował się do kosza, ustawił piłkę centralnie nad czołem i wymierzył nią w kierunku kosza, który stał całkiem blisko, nic więc dziwnego, że piłka wylądowała w obręczy.

Brunetka widząc akcję chłopaka, zaklaskała w dłonie, przemieszczając się z pod drabinek, wzdłuż sali. -Nie śpię nigdy. Jest przecież wiele ciekawszych rzeczy do robienia w nocy.-rzuciła tajemniczym tonem, który stosowała zawsze kiedy nie chciała żeby ktoś od razu wiedziało co jej chodziło. -A co do imprezy...-zaczęła, zgarniając piłkę spod kosza.-Też nad tym myślałam. Tylko pozostaje kwestia kiedy. Chociaż właściwie chyba mam...-ciągnęła, kozłując piłkę, tuż przy swojej nodze. -Muszę sprawdzić kandydatki. Zrobię to pewnie podczas weekendu no a na zakończenie, impreza mile widziana.-skończyła, razem z piłką truchtem przemierzając długość sali, tym samym kierując się do drugiego kosza.

Na jej słowa o ciekawszych sposobach spędzania pory nocnej, Sebastien zerknął tylko na nią przez ramię ze znaczącym uśmiechem. Pozostawił bez komentarza, bo pewnie i tak nie dowiedziałby się nic więcej.
-No proszę. My możemy je przetestować, czy nadają się do waszego bractwa... - zaproponował Sebastien, nadal z uśmiechem na twarzy. Nowe kandydatki do Omicron Chi? Jego koledzy z pewnością się ucieszą. - Jeśli nie masz pomysłu na test, to służymy pomocą! Tak swoją drogą, jaki masz pomysł? Umieram z ciekawości... - Sebastien truchtem dobiegł do niej, zanim jeszcze zdołała dobiec do przeciwległego kosza. Stanął jej na drodze, chociaż nie za bardzo był teraz skupiony na piłce i koszu, a bardziej na rozmowie z brunetką.
-Biedne dziewczęta... - mruknął rozbawiony wiedząc, co je czeka. Z pewnością zostaną odpowiednio przetestowane, jeśli będą chciały dołączyć do załogi panny Kowaliow.

Liderka Omicron Chi Delta miała swoje sposoby na testowanie nowych, chętnych dziewcząt. Niektóre widząc co je czeka, po prostu rezygnowały. Może i panna Kowaliow była zbyt wymagająca, ale nigdy nie przesadzała. Każda z sióstr musiała przejść przez określone, wyrafinowane tortury i to był główny warunek Saszy, która teraz patrząc w oczy lidera usiłowała go wyminąć. -Dowiesz się w swoim czasie, ale zapewniam cię, że szybciej niż reszta. Bo jesteś mi potrzebny. No i twoi bracia też. Nie wiem co obie wyobrażają, ale lepiej żeby nie za dużo. To tylko inicjacje no i mały sprawdzian...-rzekła. Nie przerywając kozłowania i przyśpieszając. -Nie przesadzaj. Przecież chyba nie jest aż taka straszna.-dodała, z przerysowanym oburzeniem.

Nie przerywając kontaktu wzrokowego, który Sebastien tak uwielbiał i praktykował jak tylko miał okazję, chłopak pochylił się lekko do przodu, balansując wolno na nogach.
-Tylko wiesz... My, czyli ja i panowie z Alfa Epsilion, jesteśmy grzecznymi chłopcami. Jeśli wymyślisz coś nieprzyzwoitego będziemy zmuszeni zrezygnować! - powiedział blondyn poważnie, po czym uśmiechnął się jednym ze swoich uśmiechów, mówiących, że właśnie sobie żartuje. Trzeba było przyznać, że Sasza wiedziała jak zaciekawić człowieka. No i jak przetestować swoje potencjalne przyszłe siostry. Uwielbiał te wszystkie testy sprawdzające nowych członków. Zarówno organizowane przez niego, jak i przez innych liderów. Nigdy nie przesadzali, ale widok zawzięcia i determinacji przyszłych członków był niezapomniany.
-No dobra. W takim razie ten weekend. Podaj miejsce i godzinę. Przypuszczam, ze będzie to wasz dom? A skoro tak, to my skołujemy odpowiednie... wyposażenie imprezy że tak powiem.

Drobna dziewczyna na pierwszy rzut oka nie miała szans z o wiele od siebie większym i silniejszym chłopakiem, a jednak. Rozmawiając z nim wyczekiwała odpowiedniego momentu do ataku. Wkrótce takowy nastąpił, więc Sasza ruszyła do kosza, starając się osłonić piłkę. Udało się. Pokonała odległość dzielącą ją od kosza i rzuciła. Piłka przez chwilę kręciła się w obręczy, aczkolwiek spadła nie wpadając do środka. -Tak, tak. Dom nasz no i część wyposażenia także. A co do godziny i dokładnego dnia to jeszcze pomyślimy.-powiedziała, przeciągając się. Krótka rozgrzewka i jeszcze krótsza gra, jeśli można to tak w ogóle nazwać, rozgrzała ciało dziewczyny do tego stopnia, że na jej dotąd bladych policzkach pojawiły się zaróżowione, acz urocze rumieńce, do których zdążyła już przywyknąć. Mimo, że była już trochę spocona zamiast wstrętnego zapachu, towarzyszył jej delikatny aromat perfum, które tak lubiła. Nawet ona, Sasza potrzebowała czasem poczuć się prawdziwą kobietą.

Zapach unoszący się w powietrzu naturalnie nie umknął wrażliwemu nosowi Cromwella. Jego wszystkie zmysły były wyostrzone, do czego zdążył już dojść, w ciągu swojego niemal 20-letniego życia. Sebastien patrzył za torem lotu piłki i pobiegł po nią, gdy ta zleciała pod koszem. Zakozłował nią krótko i lobem podał do dziewczyny, by znów spróbowała rzucić. Trening czyni mistrza.
-Wiesz, tylko pomyśl szybko, żeby móc wszystko dobrze zorganizować i zaprosić odpowiednich ludzi... Pewnie wiesz, że robienie wszystkiego na ostatni moment nie jest zbyt rozsądne i perspektywiczne.
Sebastien znów stanął przed dziewczyną, gdy ta tylko złapała piłkę. Przeszkadzał jej każdym możliwym sposobem, używając swoich rąk, nóg, tułowia. Czasami dziwił się, jak i którędy dziewczyny zawsze przemkną się gdzieś obok...
-Lista gości? - zapytał blondyn, spoglądając z góry na brunetkę.

Brunetka zawsze miała podzielną uwagę. No przynajmniej do tego momentu. Nie potrafiła skupić się jednocześnie na blondynie i piłce. Oczywiście chwilowo porzuciła próby myślenia. -Byłoby prościej gdybyś mi nie zasłaniał kosza...-stwierdziła, obserwując dłonie chłopaka, które skutecznie uniemożliwiały jej przemieszczenie się bliżej upragnionego obiektu. -Pomyślę szybko. Obiecuję. Możliwe, ze nawet dzisiaj w przerwie między nauką a porannym joggingiem podejmę decyzję.-niezbyt głośny, aczkolwiek dźwięczny głos ponownie wypełnił halę. No i znowu przyłapała się na bezczelnym wpatrywaniu w liderka Alfa Epsilion. Miała słabość do przystojnych chłopaków, ale już w zeszłym roku obiecała sobie, że coś z tym zrobi. Ostatecznie zdecydowała się żeby przemknąć się tuż pod prawą ręką Sebastiena.

I udało jej się to, ku niezadowoleniu Sebastiena. Poczuł tylko jej plecy na swojej prawej ręce i mógł już tylko obserwować jej przedostanie się pod kosz i rzut. Czasami chyba niski wzrost był lepszy i bardziej pożyteczny od wysokiego.
-Przepraszam, już nie będę. - Sebastien udał strapionego tym, że zasłania jej kosz, jakby było to czymś złym.
-I słuchaj Kowaliow. Ty sie lepiej wyśpij, a nie myśl nad szczegółami imprezy. Bo mi na tej imprezie wysiądziesz i co wtedy? Z kim ja sie będę bawił, hm?
Było to raczej pytanie retoryczne, jednak z ust blondyna często takie padały.

Logicznym było, że Sasza zaraz po tym jak ominęła chłopaka wykona rzut. Wykonała, i co dziwniejsze, trafiła. Zapewne zwykły przypadek. -Widziałeś już jak ja usiłuję grać w kosza, ale ja jeszcze nie widziałam jak ty grasz w nogę...-stwierdziła, rzucając mu piłkę. W końcu koszykówka to była jego działka. -A o to, że zasnę nie musisz się obawiać. Nie zostawiłabym cię na pastwę tylu pięknych dziewczyn.-dodała tonem, wskazującym na to, że żartuje. Doskonale zdawała sobie sprawę dlaczego na wspólnych imprezach pojawiało się tyle pań. Przecież nie przychodziły dla niej, czy tym bardziej którejś z sióstr. Miała dość ganiania za piłką, więc po prostu rozsiadła się wygodnie na podłodze, podpierając się z tyłu dłońmi. Teraz żeby spojrzeć na lidera musiała zadzierać głowę do góry jeszcze bardziej niż przedtem. I pomyśleć, że zawsze chciała być najwyższa kobietą na świecie.

Sebastien zaklaskał wolno i cicho, po czym ponownie podbiegł po piłkę, by zgarnąć ją spod kosza.
-Nie chcesz tego widzieć... - przestrzegł ją z uśmiechem Sebastien. Miał okazję grywać w piłkę nożną za czasów podstawówki i już wtedy wiedział, że jego ręce są o wiele bardziej zręczne i 'zdolne', niż jego nogi. Piłkę nożną lubił tylko w roli obserwatora.
Chłopak odprowadził wzrokiem dziewczynę, która spoczęła na parkiecie boiska. Jeżeli dzisiaj nie będzie spać, to był coraz bardziej przekonany o tym, że na imprezie padnie. Albo wcześniej. On swoją drogą nie potrzebował też dużo snu, ale mimo wszystko uważał, że takie cztery godzinki to minimum. Chociażby się waliło i paliło.
-Trzymam cię za słowo! - zastrzegł chłopak całkowicie szczerze, chociaż miał świadomość, że dziewczyna mówiła to raczej z przekąsem. Przebiegł wzdłuż linii rzutu za trzy punkty. Stanął przy jej końcu i z lekkim wyskokiem skierował piłkę do kosza, która niestety o kilkanaście cm. minęła się z obręczą.

Przypominając sobie dawne słowa chłopaka, zasłoniła oczy dłońmi, cicho chichocząc i ostatecznie rozkładając się wygodnie na parkiecie. -Już nie wlepiam w ciebie wstrętnych gałek ocznych, więc możesz grać spokojnie...-rzuciła dość głośno, kiedy to po chichocie na jej twarzy został już jedynie uśmiech. Musiała przyznać, że szkolna podłoga chociaż zimna była bardzo wygodna. Nie raz lądowała na niej, kiedy całkiem 'przypadkowo' któraś z dziewcząt ją autowała, ale wtedy zazwyczaj nabawiała się ogromnych sińców. Długie, ciemne włosy Rosjanki luźno rozsypały się na podłodze, tworząc z nią kontrast. -No a co do wyposażenia...Obiecuję, że nie będzie wina...-dodała jeszcze, przypominając sobie sytuacje z przed kilku dni, kiedy to spotkała pijanego Bastiena. Bywała kąśliwa, ale na swój miły, uroczy sposób. Zupełnie jak teraz.

Sebastien zmierzał właśnie po piłkę, która skierowała się gdzieś w kąt hali, ale słowa Saszy spowodowały, że Sebastien zmienił kierunek i pozostawił piłkę tam, gdzie wylądowała.
-Myślisz, że to przez ciebie nie trafiłem? Kowaliow, nie takie rzeczy mnie stresują i rozpraszają! - oburzył się chłopak z uśmiechem, chociaż wiedział, że poniekąd dziewczyna ma rację. Wolał być całkowicie sam, bo wtedy wychodziło mu wszystko i Sasza dobrze o tym wiedziała i oczywiście wykorzystywała to, by się z nim droczyć. Wykorzystując pozycję Saszy, blondyn usiadł na niej okrakiem i zaczęł bezlitośnie łaskotać ją we wszystkich podatnych na łaskotki miejscach.
-A to za to wino... Sam sobie przyniosę wiesz? I poczęstuję cię, żeby nie było ci przykro... - zapewnił ją chłopak, w przerwach pomiędzy łaskotkami.

Jako, że dziewczyna miała zamknięte oczy nie mogła przewidzieć co ją czeka. W innym wypadku zapewne zmuszona byłaby jakoś uciec, ale było za późno. Otworzyła oczy czując na sobie ciężar chłopaka no i dodatkowo łaskotki. Kiedy tylko ktoś zaczynał ją łaskotać po prostu dostawała świra. Łaskotki miała prawie na całym ciele., w najdziwniejszych miejscach. Była bardzo wyczulona, toteż bardzo wiła się pod blondynem, śmiejąc. W pewnej chwili, kiedy chłopak zrobił sobie przerwę tylko po to żeby zapewnić ją o tym, że się z nią podzieli, złapała jego nadgarstki i zrzuciła go z siebie, przechodząc do kontrataku. Teraz to ona siedziała na nim, znęcając się nad jego ciałem. -I co teraz powiesz?-spytała, nie mając zamiaru przestawać go łaskotać.

Tak się składało, że Sebastien był odporny na łaskotki. Zdziwił się co prawda, z jaką łatwością Sasza go przewróciła, chyba był to jednak skutek niewyobrażalnej męki, jaką dziewczyna musiała przechodzić pod ciężarem ciała blondyna. Teraz, gdy był pod nią uśmiechnął się do niej tylko rozbawiony. Założył ręce za głowę, po czym powiedział beztroskim tonem głosu.
-Muszę przyznać, że całkiem przyjemnie... Bierzesz za to jakąś opłatę? Zapłacę każde pieniądze, bylebyś jeszcze tak na mnie posiedziała jakiś czas...
Jej dłonia mimo, że wędrowały we wielu wrażliwych miejscach zupełnie na niego nie działały. Cóż, to chyba jakieś uwarunkowania genetyczne. Jedyna co czuł to słodki ciężar ciała dziewczyny, spoczywający właśnie na jego podbrzuszu.

Dziewczyna nie kryła swojego zdziwienia. Według niej każdy posiadał łaskotki i była pewna, że chłopak także je musi mieć. Nie wiedziała gdzie powinna szukać a to komplikowało sprawę. Po chwili porzuciła wszelkie próby zemsty. Jednakże został jeszcze jeden sposób. Doskonale zdawała sobie sprawę z tego, ze niewiele osób było w stanie wytrzymać co innego. Dla jednych niezwykle miłego, dla innych koszmarnego. Oparła dłonie po obu stronach głowy lidera i pochyliła głowę w dół, muskając go po twarzy końcówkami własnych włosów i mimowolnie uśmiechając się przy tym niewinnie. Czyżby była jakąś sadystką? Chyba właśnie odkryła swoje nowe hobby.

To było niczym jakieś porażenie prądem. Gdy włosy Saszy dotknęły jego twarzy, Sebastien zerwał się niemal z podłogi. To łaskotało, jeśli można było to tak nazwać. Z pozycji leżącej przeniósł się szybko do pozycji siedzącej, delikatnie odpychając od siebie Saszę.
-Tylko nie to... - poprosił niczym jakiś męczennik, kręcąc głową. Odgarnął jej dłonią włosy z twarzy i założył za uszy. - Już ty wiesz dlaczego! - dodał po chwili z jakimś wyrzutem w głosie. Na jego twarzy nadal widniał jednak uśmiech, który nie schodził dzisiaj z jego ust. Sprawnie i lekko pozbył się Saszy ze swojego tułowia, oczywiście dbając i o jej bezpieczne wylądowanie na parkiecie.
-Ale przynajmniej wiem już, jaką masz słabość i nie zawaham się tego wykorzystać w przyszłości! - poinformował ją uroczyście Sebastien, przecierając podkoszulkiem kilka kropel potu ze skroni.
-To ty moja droga myśl nad tą imprezą i dzwoń do mnie o każdej porze dnia i nocy. Tymczasem będę się zbierał... Myślę, że ty też. - dodał po chwili z uśmiechem, niczym jej starszy brat, czy nawet zatroskany ojciec. Przyjdę zobaczyć za godzinę, czy jesteś w łóżku... - zagroził jej, odchodząc w stronę wyjścia i po chwili zniknął za drzwiami.